Het Zaanse Bakkertje is vaker dicht dan voorheen. En dat terwijl het eigenlijk altijd druk is. De reden? De eigenaren kunnen al zes jaar geen goede bakker vinden. "Ik ben 63 en het is tijd om een stapje terug te kunnen doen, maar dat gaat niet", zegt eigenaresse Yvonne Delorme.
Bij de kenmerkende rode luifels vlak bij de Zaanse Schans is het altijd druk. Er staat vaak een rij van zowel toeristen als buurtbewoners. De zaken gaan goed. Zo goed, dat Yvonne Delorme zeventig á tachtig uur per week werkt om de boel draaiende te houden. "Er gaat veel geld naar de belastingdienst", zegt de Zaanse. Dat komt volgens haar omdat ze weinig personeelskosten heeft, en daar zit ook gelijk de crux, want dat personeel kan ze niet vinden.
Buiten de gebaande paden personeel vinden
De onderneemster probeert buiten de lijnen te denken. "Ik had iemand uit de gevangenis aangenomen, een hartstikke aardige vent." De man had zijn passie voor het bakken in de gevangenis ontdekt. De bakkerij zou hem de kans geven en opleiden. De uren zouden rustig opgebouwd worden, maar de bakkerij moest van de reclassering de man meteen een volledig contract geven. Zonder inwerkperiode.
Dit is niet haalbaar voor de ondernemers. Ze raken, ondanks dat de man wil blijven en zijn uren ook rustig wil opbouwen, het personeelslid kwijt. Hij moet werken bij een kringloopwinkel die wel aan de harde eisen van de reclassering voldoet. Yvonne: "Mensen moeten iets gaan doen wat ze niet willen, dan komen ze weer in die cirkel terecht. Dat is fout."
Opleiden van nieuwe vakmensen
De Zaanse merkt geregeld dat mensen wel willen werken, maar worden tegengehouden doordat bijvoorbeeld hun huursubsidie vervalt. "Mensen die werken worden niet meer beloond", meent Yvonne. "Ze willen niet minder overhouden dan als ze niet werken." Een ander idee, het aannemen van vluchtelingen uit een asielzoekerscentrum, is ook al geen optie. "Het zijn goede arbeidskrachten, maar ze mogen niet."
Yvonne is gefrustreerd dat de overheid niet inspringt om ondernemers te helpen. Het geld wat ze aan de belastingdienst betaalt, kan volgens haar dan ook veel beter besteed worden. "Het is niet dat wij als werkgever gaan halen en graaien. Die cultuur heerst niet", maar Yvonne zou een subsidie van de overheid om vaklieden op te leiden geen overbodige luxe vinden. "Dan gaat het wel goed komen", zegt ze over het personeelstekort. "Nu moeten we vaak een te zwaar salaris betalen voor iemand die instroomt in de bakkerij en het werk van een 15-jarige doet."
Salaris rijst de pan uit
Het salaris is een ander groot struikelblok voor de ondernemer. Yvonne: "Mensen komen met bedragen aan die ik zelf niet overhoud." Toch is ze ondanks de jarenlange zoektocht positief over de toekomst. "We gaan een ander tijdperk in." Zo gaat de bakkerij het assortiment terugbrengen en werken ze graag op bestelling om voedselverspilling tegen te gaan. "Soms zijn mensen teleurgesteld dat we geen roomsoes hebben, maar ik wil gewoon niet de standaard producten maken, want die vind ik te saai."
Ze heeft naar eigen zeggen een loyaal publiek en gelooft dat er steeds meer mensen zijn die 'menselijk werk willen doen' en kijkt daarom hoopvol naar de toekomst. Yvonne ziet dat er een verandering gaande is, namelijk dat universitair geschoolde mensen zich omscholen en niet moeilijk doen over het salaris. Yvonne gaat nog altijd 'dansend naar het werk' en denkt dat met de nieuwe aanwas en de verandering het nieuwe personeel er uiteindelijk wel gaat komen. "We gaan er iets moois mee doen", zegt ze optimistisch over de komende jaren.