Het is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Beverwijk: de moord op barkeeper Erwin Laan, woensdag alweer twintig jaar geleden. Bij velen staat de gebeurtenis nog helder in het geheugen gegrift. Zo ook bij vader Jan Laan, die twee decennia na het overlijden van zijn zoon terugblikt met NH.
Twintig jaar na de moord op Erwin Laan blikt vader Jan terug. - NH Nieuws
Hoe gaat het vandaag met je?
"Nou ja, het gaat goed. Het gaat redelijk goed, dat mag je wel zeggen ondanks alle toestanden. Ik moet toch verder, ik heb geen keus. Zo blijft het. Ik sta zelf vrij positief in het leven, dus ik zoek mijn geluk wel weer op. Of geluk, hoe moet je het noemen? Ik ga niet stil in een hoekje zitten, nee. Daar wordt niemand wijzer van."
Het is volgende week 20 jaar geleden dat je zoon werd vermoord.
"Ja, ik herinner het me als de dag van gisteren. Vooral de ochtend dat we gebeld werden en alles wat daarna kwam. De condoleance en de impact die het had op Beverwijk. Hoe de mensen toen en nu nog steeds met ons omgaan."
Waarom hebben juist die herinneringen zoveel impact op jou gehad?
"Omdat ik in die tijd zoveel waardering voor mijn zoon zag. Het was niet zomaar: 'Oh nou ja, jammer'. Er waren zoveel mensen op de uitvaart en nog steeds praten mensen erover. Dan denk ik: hij heeft het niet verkeerd gedaan in zijn leven, en daar ben ik trots op."
Vandaag de dag leeft Erwin nog steeds voort in de herinneringen van veel mensen. Velen kunnen zich nog precies herinneren waar ze waren toen ze van zijn overlijden hoorden.
"Ja, geweldig. Ik bedoel, er gebeuren zoveel dingen in de wereld en als mensen mijn zoon Erwin dan nog steeds herinneren, vind ik dat bijzonder. Twee à drie keer per week begint iemand erover, zoals vanmorgen nog. Iedereen weet wat er op 10 juli is gebeurd, en dat vind ik prachtig. Mensen hoeven me niet in detail te vertellen hoe het toen ging. Maar als iemand zegt: 'Joh, ik ben net naar Duinrust (begraafplaats, red.) geweest en even langs Erwin gelopen', dan doet me dat goed."
Hoe herinneren mensen Erwin zich?
"Nou, dat hij een kopietje van mij was. Als hij ergens geweest was, wist je dat hij er geweest was. En dat was gelukkig 99,9 procent positief. Dat blijkt ook achteraf, gezien de impact die het in Beverwijk had. Dat komt niet alleen door de manier waarop hij om het leven is gekomen, maar ook door wie mijn zoon was als persoon. Dat weet ik 100 procent zeker."
Erwin Laan werd in de nacht van 10 juli 2004 vermoord door een van zijn beste vrienden, Maurice van L. De mannen zouden met hun vriendengroep op vakantie gaan, waarbij Maurice de reis organiseerde en het geld innam. Wat niemand van de vrienden wist, was dat Maurice grote financiële problemen had en het geld voor de vakantie had verbrast. Om zijn financiële misstappen verborgen te houden, vermoordde hij Erwin om afleiding van zijn eigen schulden te creëren. Maurice heeft de moord bekend en heeft veertien jaar gevangen gezeten.
Ieder jaar jaar wordt er op 10 juli een herdenkingsavond voor Erwin georganiseerd bij café Sport aan de Alkmaarseweg. Dit jaar vindt deze aanstaande woensdag plaats.
Toen je hoorde dat de moord door een vriend (Maurice van L., red.) van hem was gepleegd, wat ging er toen door je heen?
"Ja, dat geloofde ik niet. Toen ze het kwamen vertellen zei ik: 'Dan heb je het verkeerd, want dat kan niet waar zijn.' Maar je kunt je dus echt goed vergissen in mensen. En dat is dus ook gebeurd, maar niemand wist dit. Ik heb het afgesloten. Voor mij is het helemaal niet meer belangrijk. Op dat moment krijg je natuurlijk een hoop dingen aangeboden, maar daar wordt het niet beter van. Ik werd daar niet gelukkig van. Maar we zijn nu natuurlijk twintig jaar verder."
Hoe zit het met je gevoelens naar de dader? Zijn die veranderd door de jaren heen?
"Nee, dat verandert niet. Maar ik kan er niks mee. Nee. Ik kan er helemaal niks mee. Kon ik maar iets doen waardoor hij terug zou komen. Maar dat is niet realistisch, want dat gaat niet gebeuren. Hij komt niet terug, dus heeft het geen zin. Het heeft helemaal geen zin."
Hoe geef je dat dan een plekje?
"Ja, ja, ja. Dat kun je geen plekje geven. De scherpe randjes slijten weliswaar, want je moet er gewoon mee dealen. Het is zoals het is. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb mijn levensvreugd teruggekregen door de muziek. Ik moest van mijn vrouw en dochter spelen, anders had ik misschien nooit meer gespeeld. Ze hebben me gewoon achter het drumstel geschopt en daar ben ik ze erg dankbaar voor."
Tekst loopt door onder afbeelding.
Je hebt het verdriet verwerkt onder de mensen?
"Niet onder, maar mét de mensen. Je kunt het niet met z'n drieën verwerken. Dat gaat echt niet, althans, dat vinden wij. Vanaf het begin stond onze deur open en hebben we ons verdriet met iedereen gedeeld. En nog steeds delen mensen het met ons. Dat helpt ons om door te gaan. Door er gewoon zoveel mogelijk over te praten, dat hoeft niet de hele dag door. Maar ik ben niet weggekropen; ik ging juist in gesprek met iedereen. Wat ik vertel, beslis ik op dat moment zelf. Misschien vertel ik jou alles, maar vertel ik het niet aan je buurman."
Hoe kijk je naar de herdenking van woensdag? Het is misschien een beetje vreemd om te zeggen, maar kijk je er naar uit? Of zie je er tegenop?
"Ik vind het wel mooi. Het is echter wel een zware dag, het is alweer 20 jaar geleden. Nogmaals, het voelt soms alsof het gisteren was. Zowel voor mij als voor de andere mensen en vrienden. Ik kan het niet zo goed uitleggen, want mijn gevoelens daarover variëren. Soms ga ik er makkelijk mee om, andere keren voelt het weer wat intenser.
Dit jaar gaan er twintig blauwe ballonnen de lucht in, en één rode voor mijn vrouw die is overleden. Dan heb ik het heel even moeilijk, maar ik niet alleen. Dan is het ook doodstil en laten ze me met rust. Langzamerhand komt iedereen weer een beetje bij en ontdooit. Dan pakken we elkaar vast en gaan we verder. Het klinkt misschien vreemd, maar het is eigenlijk heel gezellig. Iedereen komt weer samen, en iedereen heeft weer nieuwe verhalen die je nog nooit hebt gehoord. Dat is ook wel prettig. Ook na 20 jaar gebeurt dat nog steeds, dat je telkens nieuwe verhalen hoort. Als je erheen gaat, is het even slikken. Maar als je er bent, ben je zo blij als een kind."
💬 Wil je niets missen uit de IJmond?
- Blijf op de hoogte via NHNieuws.nl/IJmond
- Word lid van ons Whatsappkanaal en ontvang het laatste nieuws op je telefoon
- Reageer, discussieer en deel jouw nieuws in de Facebookgroep 'Nieuws uit de IJmond'
- Mail je tips naar [email protected]
Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]