Zwanenburgs slangenmens Maurice Delmonte herbegraven: "Kijk, een vlinder, het is goed zo"

Onder klokgelui wordt Maurice' lichaam de begraafplaats opgereden. In enkele korte toespraken verwijzen de begrafenisondernemer, zijn Canadese achterneef Nick van Dam en zijn mentor naar zijn bijzondere leven en veelzijdige carrière. Behalve slangenmens was Maurice goochelaar, buikspreker en schilder.

"Laten we hem een nog één keer applaus geven", roept de uitvaartondernemer de aanwezigen op. "Dat is waar artiesten van houden." Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig trad Maurice geregeld op in de populaire televisieshow Ren je Rot, gepresenteerd door Martin Brozius. Ook had hij een rolletje in de immens populaire serie Tita Tovenaar.

Alsof het zo moest zijn, fladdert er kort na de staande ovatie een vlinder over de graven van Maurice, zijn vrouw en zijn moeder. "Kijk, het is goed zo", de uitvaartondernemer grijpt dat moment aan om te zeggen dat Maurice nu écht zijn laatste rustplaats heeft gevonden.

Eerste begrafenis

Maurice' eerste begrafenis was op 7 mei, een week nadat hij in het Hoofddorpse verzorgingshuis Eijkenhove op 92-jarige leeftijd was overleden. Omdat zich in de week na zijn dood geen nabestaanden hadden gemeld om de begrafenis te regelen, kreeg Maurice een armengraf.

Zonder ceremonieel werd hij op kosten van de gemeente begraven op begraafplaats Meerterpen in Zwaanshoek. Daar waren vijf mensen bij aanwezig, onder wie zijn mentoren Ans Baas uit Halfweg en Frans Witteman uit Vijfhuizen. Zij waren aan hem toegewezen omdat hij door Alzheimer niet meer in staat was om zijn zaken zelfstandig te regelen.

Contact verwaterd

"Ik was geschokt", vertelde achterneef Nick van Dam destijds telefonisch tegen NH. Hij nam zich voor een herbegrafenis te regelen voor zijn geliefde oom, die een paar keer in Canada was geweest. Ook Nick en zijn vrouw hadden Maurice meerdere keren opgezocht en belden bijna wekelijks. Maar sinds Maurice een paar jaar geleden naar een verzorgingshuis was verhuisd, was het contact verwaterd.

Nick was niet de enige. Talloze Zwanenburgers waren met stomheid geslagen toen ze hoorden dat hun markante dorpsgenoot een anonieme uitvaart had gekregen. Toch was een herbegrafenis niet één, twee, drie geregeld, bleek al snel. Daar is een flinke papierwinkel en uiteindelijk zelfs de handtekening van de burgemeester voor nodig. Uiteindelijk gaf burgemeester Marianne Schuurmans toestemming om zijn stoffelijk overschot op te graven.

"Het was zijn wens om hier begraven te worden bij zijn vrouw en en moeder", vertelt achterneef Nick van Dam na afloop van de ceremonie. "We zijn heel blij dat we dit zo kunnen afsluiten, zeker gelet op de invloed die hij op de gemeenschap hier heeft gehad." 

"Maurice hoorde in Zwanenburg", vertelt zijn mentor Frans Witteman. "Daar was hij ook trots op." Voormalig begraafplaatsbeheerder van Houtrijk en Polanen, Pieter van Staaveren, is blij dat Maurice weer thuis is. "Meer dan terecht dat hij hier weer terugkomt, op z'n plek."

Zelfs voor Jacco van der Laarse is de uitvaart een bijzondere gebeurtenis: "Ik ben nu twintig jaar uitvaartondernemer, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand zo snel na zijn eerste begrafenis een tweede krijgt."