Prijswinnende Gooische bierbrouwers willen bescheiden blijven

Het ideale recept voor een bourgondisch gebrouwen biertje: men koopt een thuisbrouwpakketje en oefent met een pot van twintig liter. Vervolgens klooit men maandenlang wat aan. Brouwt vies bier. Wel de samenstelling blijven veranderen, tot het te drinken is.

Zo deed brouwer Bas het: "Ik moest het leren in een studentenkamer, heb alle fouten een keer gemaakt." Een paar jaar later was hij zijn kantoorbaan beu en ging een opleiding doen om het écht te leren. In 2018 mocht hij toetreden tot de huisbrouwers van de Gooische Bierbrouwerij. Die had na lang zoeken weer onderdak gevonden in Foodhall MOUT. Gijs Troost leerde hem de rest, een van de oprichters van het biermerk. 

Internationale prijzen

Ben kwam er dit jaar bij en zag de Gooische bierbrouwers op een internationaal bierfestival meerdere medailles winnen, waaronder de prijs voor het beste Nederlandse bier, Gooisch Zwart. Opvallen tussen meer dan inmiddels 600 lokaal gebrouwen biertjes is als het maakproces: details maken het verschil. Ze wonnen ondertussen nog meer prijzen, hun biersoorten zijn in korte tijd misschien wel het bekendste streekproduct geworden.   

Tekst gaat door onder de foto.

Tijdens de drukste decemberdagen zijn Bas en Ben bezig de voorraden pils aan te vullen. Samen koken, zo noemen ze het.  "Flex hoor", zegt Bas, die met bezweet hoofd een flesje uit de stomende ketel tapt om die zo te controleren op de goede samenstelling. "Stress? Welnee joh, mijn referentie is de horeca", lacht Ben.

Afzweten

Een hekje en een paar meters scheiden de kokende ketels van de bar in MOUT, waar Bas ondertussen ook een steekproef aan de bar doet. Met het schuim in de baard van een vers getapte Gooisch Goud legt hij uit hoe ze het verschil maken.

"Je moet de basis simpel houden, met een klein team ook. Vergelijk de smaak maar met brood bakken, het onderscheid zit ‘m in de granen." Less is more. Het is volgens hem een trend geworden om bier zo gek mogelijk te maken met allerlei smaakjes, hier blijven ze liever normaal doen.

De smaak verfijnen is een kwestie van kleine aanpassingen doen, een beetje spelen met de temperatuur en vooral niet te veel ingrediënten. Afzweten, noemt de brouwer het stoomproces: "Ruik je die geur van gekookte kool, dat moet je dan weer niet proeven natuurlijk."

Bierborstel

"We letten op onze voetafdruk, we willen bier maken met zo min mogelijk kilometers. Daarom gebruiken zoveel mogelijk lokaal graan." De smeuïg geurende pap die na het brouwen overblijft gaat als restproduct naar de koeien van de lokale veehouder Eric van der Woude van landgoed Einde Gooi. Dat zogeheten bierborstel is biologisch krachtvoer voor de beesten. En anders kun je er biobrandstof van maken.

Nu blijft het dichtbij huis, net als de Sint Jansrogge, die sinds een tijdje weer kleinschalig verbouwd wordt in de streek, een dankbaar ingrediënt voor de tripel. Zoals de herwaardering van boekweit dat is voor witbier.

Ooit verbouwden boeren de graansoort massaal op de arme zandgrond van het Gooi. In het hart van Hilversum gebrouwen bier als motor voor meer lokale gistende glorie, daar kun je op proosten. Eerst nog eens keer de zuurtegraad checken, de deksel terug op de ketel en nog wat geduld.