Woningstichting Gooi en Omstreken zet huurders net voor kerst het huis uit

De gemeente Blaricum, artsen, de advocaat van Martin en zelfs de school van de zoon van zijn vriendin. Ze doen er alles aan om ervoor te zorgen dat de rust in het gezin kan weerkeren door een gedwongen verhuizing te voorkomen. 'Klemmende beroepen', 'brieven' en 'smeekbedes' zijn in grote getale bij woningbouwstichting Gooi & Omstreken binnengekomen, maar deze is onverbiddelijk. Ze houden zich vast aan de uitspraak van de rechter: Martin heeft geen recht op de woning en hij moet eruit. 

Martin vecht als een leeuw voor zijn familie en grijpt elke strohalm aan om ervoor te zorgen dat na jarenlange ellende het gezin eindelijk rust kan krijgen. "Ik ben radeloos."

Contract geweigerd

Het verhaal van Martin leest als een slechte thriller. In januari 2018 overlijdt zijn moeder, waarna hij mantelzorger wordt voor zijn toen al zieke vader. In 2019, toen zijn huwelijk verslechterde, is hij bij zijn vader in gaan wonen. Zijn vader vraagt 'medehuurderschap' aan bij Woningbouwstichting Gooi & Omstreken (G&O) in Hilversum. De benodigde documentatie moet worden opgestuurd, maar de zieke Wallenburg sr. heeft niet alle documenten ingediend. De stichting trekt niet aan de bel en de contactpersoon gaat uit dienst bij G&O zonder het dossier over te dragen.

Wallenburg sr. komt in 2022 te overlijden aan zijn aandoening COPD. Na het overlijden van zijn vader probeert Martin het huurcontract van het huis voort te zetten, maar dit wordt geweigerd door de woningstichting.

Martin krijgt ondertussen een nieuwe vriendin. Ook zij heeft een zware periode achter de rug. Hij helpt haar financieel en ondersteunt haar in de nasleep van de toeslagen-affaire waar ze slachtoffer van is en wat haar veel schulden heeft bezorgd. Door de corona-pandemie en energiecrisis wordt haar situatie nog moeilijker, wat leidt tot (stress)gezondheidsproblemen voor haar en haar zoon. 

Het ontbreken van een formele huurovereenkomst is in die situatie geen prioriteit voor het gezin. "We waren aan het overleven", zegt Martin over die tijd.

Ongeval

Op 23 juni 2023 raken Martin en zijn vriendin betrokken bij een zeer ernstig verkeersongeval in Frankrijk. Martin's vriendin loopt hierbij ernstig letsel op waaronder meerdere breuken in het aangezicht en blijvende blindheid aan haar linkeroog. Daarnaast heeft ze op drie plekken haar nek gebroken. Ze verplaatst zich momenteel in een rolstoel.

Elk moment kan ze worden opgeroepen voor een nieuwe operatie en dat terwijl ze eigenlijk dozen moet inpakken, want over een kleine anderhalve week moet ze het huis verlaten. Niet alleen zij, maar ook haar 11-jarige zoon heeft een stabiele thuisbasis nodig. Dit wordt bevestigd door de basisschool in Hilversum waar de jongen naar school gaat. "Het gaat nu net weer beter met hem", laat de school weten. "Een verhuizing en de spanningen in het gezin daaromheen doen hem geen goed."
De gemeente Blaricum is op de hoogte van de situatie en heeft geprobeerd te bemiddelen en de helpende hand te bieden, maar tot nu toe biedt de woningstichting geen oplossing en dringt nog altijd aan op een verhuizing.

De arts van Martin's vriendin heeft een psychologisch rapport laten opmaken en dat naar de woningstichting G&O gestuurd om hen van de ernst van de situatie te doordringen. In het rapport valt te lezen: "Het handhaven van hun huidige woonadres is essentieel voor het
psychisch welzijn en de algehele gezondheid van mevrouw.
De continuïteit van haar behandeling en de stabiliteit van haar woonsituatie zijn van vitaal belang voor haar herstel. Haar sociale netwerk, inclusief de ondersteuning van buren en kennissen, is een integraal onderdeel van haar revalidatieproces."

Ook Boris Stalpers, de advocaat van Martin, is zeer betrokken bij zijn cliënten: "Deze mensen hebben na een gegrond verklaard bezwaar een urgentie gekregen. Juridisch gezien hebben ze dus hun toewijzing gekregen en valt er niets meer te procederen. Maar een urgentie geeft hen alleen een recht op een nieuwe woning, ze kunnen er niet mee afdwingen dat de woningcorporatie ze in hun huidige woning laat blijven. Daar zit het probleem: van de psycholoog en de adviescommissie tot de gemeente; door iedereen wordt erkend dat de situatie zeer schrijnend is, en dat het beter zou zijn om deze mensen niet tot verhuizing te dwingen."

Onbegrijpelijk

"Persoonlijk vind ik het onbegrijpelijk dat de woningcorporatie ondanks bemiddeling door de gemeente en ondanks al deze rapporten van professionals zo erg vasthoudt aan een verhuizing. Nota bene naar een woning drie straten verder, van dezelfde woningcorporatie, terwijl de urgentie die deze mensen hebben hen ook zou toestaan op het huis te reageren waar ze nu al in zitten. Dit alles verandert niet dat de woningcorporatie niet gedwongen kan worden ze te laten zitten; mijn cliënten kunnen enkel hopen op een menselijke maat."

Woonbond

Ook de Woonbond, de belangenorganistie voor huurders in Nederland, vindt de situatie zeer pijnlijk. "Meestal laat een verhuurder in dit soort situaties haar 'sociale gezicht' zien", laat een woordvoerder van de bond desgevraagd weten. Daardoor komen dit soort huurgeschillen dan ook weinig voor. Bij de bond is dit jaar slechts één ander vergelijkbaar geval bekend geworden. "Het zou Gooi & Omstreken sieren als ze er voor zouden zorgen dat een uitzetting niet nodig is."

De redactie van NH Gooi heeft uitgebreid contact gehad met woningstichting G&O, zowel schriftelijk als telefonisch. In onze laatste e-mail stelden we de vraag waarom G&O zo aandringt op een verhuizing van het gezin naar een woning die 500 meter verder ligt van de huidige woning. Is dit niet lood om oud ijzer? De woordvoerder namens de woningbouwstichting gaf ons de volgende schriftelijke reactie: "We zijn vanuit G&O hiermee intensief bezig. We hebben zowel contact met de bewoners als de gemeente en de situatie heeft dan ook onze volledige aandacht."