In het Joods Museum zijn de kleurrijke muurtekeningen en de sculpturen van de Amerikaanse kunstenaar Sol Lewitt te zien. Normaal mag je in een museum natuurlijk nergens aankomen, maar het museum maakt een uitzondering voor mensen die de werken niet kunnen zien. Onder begeleiding - en met handschoenen - mogen zij ook aan de sculpturen voelen.
Wall Drawings
"Met deze Wall Drawings is Sol Lewitt wereldberoemd geworden", vertelt conservator Judith Hoekstra.
De werken van Lewitt bestaan eigenlijk alleen op papier. Lewitt was dan ook een van de grondleggers van de conceptuele kunst: in zijn optiek kon een idee alleen al kunst zijn, het hoefde niet te worden uitgevoerd. Maar dat wilde het museum natuurlijk wel, dus werd de hulp ingeroepen van twee Sol Lewitt-experts. De uitvoering werd gedaan door studenten van de HKU (Hogeschool voor de Kunsten Utrecht). "We hebben vier weken lang zestien studenten over de vloer gehad."
"We moesten op zoek naar een speciale, dunne, groene afplaktape. Die konden we nergens vinden, behalve in één surfboardwinkel in Biarritz"
Het hele proces is door Lewitt minutieus vastgelegd: welke kwasten moeten worden gebruikt, welke lakken en zelfs welk afplaktape.
Judith Hoekstra: "We moesten bijvoorbeeld op zoek naar een speciale dunne, groene afplaktape. Die konden we nergens vinden, behalve in één surfboardwinkel in Biarritz. Dat was de enige plek in Europa. We hebben toen meteen een heleboel van die rolletjes gekocht."
Sculpturen
Soll Lewit maakte ook ruimtelijk werk. Wat dat werk zo bijzonder maakt, is dat je er ook aan mag zitten. Tenminste, als je visueel gehandicapt bent.
Hoekstra: "We hebben twee bruikleengevers bereid gevonden. Onder begeleiding en met handschoenen mogen de twee sculpturen worden aangeraakt.
Bezoeker Judith van Rijn is daar heel blij mee: "Het is leuk en interessant. Je krijgt echt het idee van hoe diep het kunstwerk is en hoe groot."
Tekst gaat door onder de tekst
Wit schilderen
De tentoonstelling van Sol Lewitt duurt nog tot 31 maart. Dan worden de kleurrijke muren weer met museumwit overgeschilderd. Voor Judith Hoekstra is dat natuurlijk een moeilijk moment. "Ik wil daar niet over nadenken", zegt ze meteen. "Het eeuwig zonde, maar het is onderdeel van het werk. Dan kan het weer ergens anders worden uitgevoerd. En ze zijn ook niet van ons."
Culture Club bij NH Nieuws