Stroomnetbeheerder TenneT heeft bij windmolenpark West Alpha op de Noordzee kunstmatige riffen op de zeebodem geplaatst. Het zijn enorme holle ballen en blokken die de ontwikkeling van onderwaternatuur moeten stimuleren. De riffen zijn onderdeel van het onderzoek naar de invloed van windmolens op het leven in de Noordzee.
De kunstriffen zijn van gerecycled materiaal en hebben een doorsnee van een kleine twee meter.
In de objecten zitten gaten waar vissen doorheen kunnen zwemmen. Ze zijn geplaatst op het onderstel van het transformatorstation van TenneT, zo'n vijftig kilometer voor de Noord-Hollandse kust.
De kunstriffen zijn onderdeel van een serie maatregelen van TenneT om de natuur rondom windparken op zee in de gaten te houden en te stimuleren.
Schuilen en voedsel
De kunstriffen zijn bedoeld om het leven in de zee te bevorderen. "Uit ervaring weten we dat vissen, krabben en kreeften hier graag op afkomen om te schuilen en voedsel te zoeken", zegt Annemiek Hermans. Als marinebioloog adviseert zij de stroomnetbeheerder op het gebied van natuurinclusief bouwen op zee.
"We weten dat vissen, krabben en kreeften hier graag op afkomen om te schuilen"
Het doel van de proef is om te onderzoeken welke vorm – bal of kubus – het beste aanslaat in de Noordzee. De holle ruimte biedt bescherming aan jonge vissen. "Zo hopen we hiermee naast jonge vis, krabben en kreeften ook andere dier- en plantensoorten een geschikte plek te bieden", zegt marinebioloog.
Het is niet het eerste kunstrif dat TenneT plaatst. Volgens het bedrijf zijn de resultaten tot nu toe hoopgevend. Saskia Jaarsma van TenneT vertelt: "De eerste effecten van de ecologische kabelkruisingen bij windpark Hollandse Kust Zuid zijn bijvoorbeeld verrassend goed. We zien daar veel leven ontstaan."
Onderzoeksresultaten
Resultaten van het onderzoek met de kunstriffen verwacht Hermans pas over een jaar of drie. "Tot die tijd monitoren we jaarlijks of de verscheidenheid aan levensvormen rond de kunstmatige riffen en vishotels toeneemt. Vissen verliezen bijvoorbeeld schubben en cellen en ook de ontlasting komt in het water terecht. Door het DNA in watermonsters af te lezen, kom je er al vrij snel achter welke gasten hebben ingecheckt", aldus Hermans.
Ze geeft toe dat het best lang duurt voor we iets weten over de ontwikkelingen onder water, maar voor grondig onderzoek is geduld nodig, zegt de marinebioloog: "Snel kennis vergaren zoals we dat tegenwoordig gewend zijn, gaat helaas niet lukken. De natuur laat zich niet opjagen."
Tips?
Stuur ons jouw tips op [email protected]