Schapenscheerders trainen op de schapen van Marleen voor het WK

De schapen zijn eigendom van herder Marleen de Bie. Ze heeft het scheren niet aan de grote klok gehangen, maar toch wel aangekondigd op Facebook. "Als we bezig zijn, zullen er toch weer veel mensen komen vragen wat we aan het doen zijn. Daar heb ik eigenlijk geen tijd voor. Er moeten 650 schapen geschoren worden."

WK

De schapenscheerders komen speciaal voor de schapen van Marleen. "Zij scheren tijdens het WK in Schotland een speciaal ras genaamd de Welsh Hill Speckled Face. Er zijn wel meer van dit soort schapen in Nederland, maar die komen allemaal hier vandaan omdat ik ze fok en niemand anders. Daarom willen ze hier trainen."

Bekend

Geheel onbekend is Marleens kudde nomadeschapen niet in de IJmond. De tijdelijk graasgebieden zijn te herkennen aan de afgezette stukken met schrikdraad. Haar schapen trekken zo van graasgebied naar graasgebied en zorgen ervoor dat de berenklauwpopulaties niet uit de klauwen lopen. "De dieren leveren prachtig werk", vertelt Marleen trots. 

"Als ik chagrijnig ben en ik zie hoe tevreden ze staan te knagen en de kauwen, dan word ik weer blij. Je hoort ze eigenlijk nooit mekkeren, tenzij ze iets van je willen, en dat is altijd eten. Schapen zijn niet zo gecompliceerd als mensen." Het is één van de redenen waarom ze zoveel liefde voor de dieren voelt."

Schaapachtige blikken

Maar het leven van een schapenherder gaat niet alleen over rozen. Ze heeft het druk, heel druk. "De organisatie is een enorme klus. Het is echt dé klus van het jaar. Vooral de planning is cruciaal, want als de schapen eenmaal geschoren zijn, kunnen ze niet meer terug de berenklauw in. En wat is het nu juist? Inderdaad, het groeiseizoen van de berenklauw. Je moet proberen de bloei van de plant voor te blijven, want als de berenklauw groot is, kunnen de net geschoren schapen er last van krijgen. Daarom heb ik ze veertien dagen voor het scheren overal in de berenklauw gedouwd en daarna weer verzameld. De hele organisatie en opbouw is de grootste uitdaging."

Scheren als topsport

De schapenherder maakt zich wel zorgen over hoe lang ze haar kudde nog gezond kan houden. "De EU heeft zijn zaakjes niet op orde, dus ik kan geen rammen importeren uit Wales. Daardoor zit ik enorm omhoog met m'n bloed. Je kan vaders en dochters niet tekeer met elkaar laten gaan, dan komen de problemen vanzelf."

Veel tijd om zich daar zorgen over te maken heeft Marleen niet, want er moeten 650 schapen geschoren worden. Gelukkig doen de scheerders dat. "Ik heb gisteren twee schapen geschoren en dat voel ik dan ook aan mijn hele lichaam. De scheerders zijn ervaren en doen het gewoon in anderhalve minuut. Bij mij duurt dat véél langer. Het is echt topsport." 

Voorbereiding op WK

Arjan Kaashoek is één van de vier scheerders van het team Bladeshearnl, dat Nederland zal vertegenwoordigen op het WK in Schotland. "Ik ben al acht jaar bezig met scheren. Ik begon eigenlijk als toeschouwer bij scheerwedstrijden en ben toen zelf gaan meedoen. Het is echt een sport waarvoor je veel moet oefenen, net als vandaag."

Het streven van Arjan is niet om met een gouden bokaal naar huis te gaan. "Wij zijn natuurlijk amateur-scheerders, terwijl veel deelnemers professionele scheerders zijn. Dus waarschijnlijk zullen we hen niet verslaan, maar het is leuk voor de ervaring. Wat ik echt leuk vind aan scheren is de uitdaging: proberen zo goed mogelijk te scheren, zonder te veel druk en in een mooi tempo. Als ik in wedstrijdmodus ben, kan ik een schaap in vijf minuten scheren, maar vandaag draait het vooral om oefenen en let ik meer op netheid."

Van 22 tot en met 25 juni zal het Nederlandse team ons land vertegenwoordigen in Schotland.