Rondom station Hilversum en aan de Hilversumseweg in Laren zijn weer volop wegwerkzaamheden. Om al het verkeer in goede banen te leiden, worden onder andere verkeersregelaars ingezet. Zij krijgen regelmatig te maken met agressieve weggebruikers. "Je moet dit werk aankunnen. Maar zolang je iedereen met een lach benadert, krijg je die ook terug", zeggen ze nuchter.
Al vroeg in de morgen staat verkeersregelaar Abdel op de Hilversumseweg in Laren. Zijn taak: aangeven dat mensen die vanuit Laren komen, een omweg moeten maken. De meesten doen een raampje open: "Meneer, wat is hier de bedoeling?"
Goedgehumeurd stapt Abdel op de weggebruikers af. Hij legt vriendelijk uit via welke weg ze kunnen rijden, om bij hun bestemming te komen. "Ik ben me er heel erg van bewust dat als ik ze net zo agressief benader, het uit de hand kan lopen. Ik blijf altijd aardig. Het helpt misschien ook wel dat ik het werk gewoon heel leuk vind."
Verkeersregelaar Machiel, die op de Schapenkamp in Hilversum staat, is minstens zo positief over zijn baan. Dat is bijzonder: hij heeft het namelijk flink voor de kiezen gehad. Zeven jaar geleden is hij tijdens zij werk aangereden toen hij schoolkinderen voor liet gaan.
Een paar uur later werd hij wakker in het ziekenhuis. "Toen ik wakker werd was het eerste wat ik dacht: hoe gaat het met de kinderen? Zo werkt dat, als je dit werk doet." De persoon die hem aanreed bleek 'een onderwereld-type' te zijn, die iemand moest waarschuwen voor een kogel.
Machiel moest zes jaar revalideren. "Maar ik sta er weer. Ik ben er sterker uitgekomen. Als iemand mij nu met het k-woord uitscheldt, doet het me niks. Ik ga met iedereen altijd rustig het gesprek aan. Als ze zo boos blijven is dat niet mijn probleem. Ze moeten uiteindelijk toch doen wat ik zeg."
"Ik ben aangereden tijdens mijn werk. Maar ik ben er sterker uitgekomen"
Roberto - eveneens verkeersregelaar in Hilversum - geniet ook volop van zijn werk. "Er zijn wel eens agressieve mensen, ja. Maar dan doe ik gewoon een stapje achteruit. Het heeft geen zin om boos terug te worden. Soms zeg ik: meneer of mevrouw, wat wilt u dat ik doe? Meestal zijn ze dan wel stil."
Veruit de meeste mensen zijn gewoon aardig, vindt Roberto. "Sommigen komen dan langs om even iets lekkers te brengen, koekjes of wat te drinken. Dan word ik gewoon extra blij. Dat overstijgt alle negativiteit die we soms ook meemaken."
Over twee jaar moet Roberto met pensioen, maar: "Zolang mijn benen het nog doen ga ik hiermee door. Ik vind het prachtig."
"Zolang mijn benen het nog doen ga ik hiermee door. Ik vind het prachtig werk"