Marion Bloem: "Zonder schrijven en schilderen zou ik gek zijn geworden"

In haar Amsterdamse huis, annex galerie, is kunstenaar Marion Bloem omringd door haar kleurrijke schilderijen. Volgens Bloem bepaalt haar gemoedstoestand welke kleuren ze gebruikt voor haar doeken. "Gek genoeg gebruik ik nog meer kleur in moeilijke periodes." Ze wijst daarbij op een schilderij met reeën dat ze maakte na het overlijden van haar zus. "Dat is mijn manier van loslaten van mijn zus. Na haar dood kon niet meer schrijven."

Je hebt zoveel mogelijkheden om je te uiten. Hoe bepaal je wat je met een idee doet?

"Als bij mij iets opborrelt, als thema, dan wordt het schrijven. Als ik persoonlijk ergens mee zit, waardoor ik niet kan schrijven, dan ga ik meestal tekenen. Ik wil niet meer van die grote filmprojecten. Dat is me te hectisch."

 Bloem doelt daarmee onder meer op haar geprezen documentaire 'Het land van mijn ouders.' "Je moet dan te veel compromissen sluiten omdat er zoveel geld mee gemoeid is. Ik hou er nog wel van om kleine films te maken. Dat kan gelukkig met de apparatuur van tegenwoordig. Dat hoeft ook niet voor de buitenwereld. Ik vind het al leuk als drie vriendinnen het zien. Het wordt daarmee net zo privé als mijn dagboeken. Mijn dagboeken zijn het meest privé."

Marion Bloem houdt haar hele leven al dagboeken bij. De verzameling is dan ook indrukwekkend. Opschrijfboekjes in alle soorten en maten heeft ze voor ons op een tafel uitgespreid. Wat in haar dagboeken terecht komt, kan veranderen.

"De ene keer is het vrolijk met veel tekeningen, een andere keer is het alleen maar tekst. Hier heb ik alleen maar in mijn agenda zitten schrijven. Dan komt het bij de dagboeken omdat ik het klaarblijkelijk niet de moeite vond om een boekje mee op reis te nemen. Dus toen heb ik mijn agenda daarvoor gebruikt. Tegenwoordig kan je ook met de telefoon snel iets inspreken of een notitie maken. Dus daarin zit ook heel veel."

Zijn de dagboeken ook het begin van een nieuw boek?

"Nee, dat staat los van elkaar. Het is wel zo, dat als je een dagboek zou openen, je hier en daar een idee kunnen vinden voor een boek. Dat zou het ook kunnen zijn dat je een idee vindt dat ook een boek is geworden. Ik ben een vat vol ideeën, het gaat maar door. Als wat ik mee maak kan iets zijn. Maar op een gegeven moment overleeft één plan. Tekenen en schrijven is voor mij een vorm van meditatie. Dat doe je alleen, maar soms ook met anderen. Bijvoorbeeld met mijn kleindochter."

Een goed voorbeeld hiervan is de omslag van haar laatste boek 'Meisjes uit het dorp', wat begon als een kindertekening die door Marion Bloem werd uitgewerkt. 

"Het was een tekening van mijn kleindochter toen ze drie jaar oud was. Ze had hier zitten tekenen en zei toen ze weg ging: oma, maak jij de tekening af. Toen heb ik dat gedaan op basis van wat zei dat nog moest worden gedaan. Ze had het over prinsesjes, dat zijn meisjes geworden, en vogeltjes en een oma. Die heb ik een kroontje gegeven, in plaats van de prinsesjes. "

Wat betekent schrijven en schilderen voor jou?

"Als ik het niet had gekund, was ik gek geworden. Ik ben niet zo geschikt voor een nine-to-five-job."

Kijk hier voor meer Noord-Hollandse iconen