In eendenkooi Spang op Texel ving de kooiker vroeger niet alleen eenden. Hij teelde fruit, kweekte bloembollen en voedde zich met eetbare planten die er nu nog groeien, zoals de zeldzame spinaziezuring. Boswachter Jerome van Abbevé beheert de eendenkooi, een plas water met een bos er omheen, voor Natuurmonumenten. Natuurlijk Noord-Holland nam samen met hem een héél klein hapje van het bijzondere plantje.
Eendenkooi Texel - NH Nieuws
Voordat we bij de spinaziezuring aankomen, hebben we al genoten van de diverse soorten narcissen. De kooiker deed een risicospreiding: hij teelde bollen voor op de markt, fruit voor de groenteboer, het hout van de bomen rondom de eendenplas verkocht hij aan bakkers die er hun broodoven mee stookten. En overal had hij planten staan die te eten waren en als aanvulling konden dienen op het dieet van de kooiker en zijn gezin. Zo groeit er overal in de kooi Siberische winterpostelein. "Sappig en boordevol vitamine C", aldus Jerome.
Tekst gaat verder onder de foto.
De kleine blaadjes van de postelein worden hier en daar overwoekerd door een plant die typisch is voor Texel: zwartmoeskervel. Het is een schermbloemige waar best wat heel giftige soorten bij zitten: dolle kervel en gevlekte scheerling. "Deze is echt eetbaar hoor!", verzekert Jerome. Als we er een hap van nemen doet de smaak in eerste instantie denken aan een knolselderij: kruidig. Na een tijdje komt de wat bittere nasmaak opzetten. Je snap wel waarom deze groente geen groot succes is geworden in de supermarkt.
Tekst gaat verder onder de foto.
Vlak bij het water van de eendenplas, midden in de kooi, groeien de grote bladeren van een zuring boven de grond. "Deze plant was in Nederland zo goed als uitgestorven", zegt Jerome. "Wij hebben hem weer dankzij baggerwerkzaamheden. Bij het uitdiepen van de plas is de bagger op de kant gegooid. Daar bleken nog kiemkrachtige zaden in te zitten die spontaan gingen uitlopen. Dit is nu een van de weinig bekende plekken waar de spinaziezuring groeit, een plant die vroeger zo algemeen was dat hij werd gegeten. Ik heb hem zelf nog nooit geproefd en ook bij excursies laten we hem staan."
'Gezond smaakje'
De verslaggever heeft echter op dat moment al een minuscuul blaadje tussen de vingers en vraagt smekend: 'ach, mag het voor deze ene keer?'. Het plantje is blijkbaar zo zeldzaam, dat het is alsof je 'een broodje panda eet'. We knabbelen er een beetje op en concluderen dat wat de smaak betreft Natuurmonumenten niet bang voor hoeft te zijn dat deze plant massaal geplukt gaat worden. Hij smaakt - nou ja - 'gezond', zullen we maar zeggen.
Bekijk alle verhalen en afleveringen op onze themapagina Natuurlijk Noord-Holland.
Opmerkingen, tips of vragen? Stuur verslaggever Stephan Roest een berichtje via [email protected]