D.R., de pleegmoeder van de overleden peuter Delias uit Hoorn, krijgt 4 jaar en 9 maanden gevangenisstraf voor het ernstig mishandelen van haar pleegkind. Volgens de rechtbank in Alkmaar is bewezen dat het fatale hoofd- en oogletsel met opzet is toegebracht. "Ze had haar pleegkindje een veilig en beschermd onderkomen moeten bieden, maar is op onvoorstelbare wijze tekortgeschoten."
Delias, destijds 2 jaar en 8 maanden oud, wordt op 6 april 2021 met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Zijn pupillen zijn verwijd en zijn hartslag is zo laag dat hij in de ambulance aan de beademing wordt gelegd.
Even daarvoor belt zijn pleegmoeder in paniek naar 112. Ze verklaart dat ze Delias in haar achtertuin in Koedijk heeft gevonden. Hangend met zijn hoofd in de drinkbak van de hond. Bij het optillen zou hij een onverwachtse beweging hebben gemaakt, waardoor hij hard met zijn hoofd tegen de stenen vloerdrempel knalde. Omdat hij nergens op reageert, denkt ze dat hij veel water heeft binnengekregen.
Massale hersenbloeding
Uit de CT-scan blijkt dat hij een subduraal hematoom heeft, een massale bloeding in zijn hersenen. Na een spoedoperatie wordt hij overgebracht naar het LUMC in Leiden. Daar kunnen de artsen niets meer voor hem doen. De behandeling wordt na twee dagen stopgezet. Delias overlijdt op 8 april, kort nadat hij van de beademing wordt afgehaald. "Ik mocht voor een laatste keer zijn luiertje verschonen. Zijn handjes werden niet meer warm, hoe hard ik ook wreef. Toen moest ik hem daar alleen achterlaten", vertelde zijn moeder in tranen tijdens de zitting.
Niet per ongeluk
In het pathologisch onderzoek komt naar voren dat Delias traumatische afwijkingen heeft door ernstig letsel, met bloeduitstortingen in zijn hoofd, oogkassen en bloedingen in zijn netvlies.
Volgens de rechter is bewezen dat het fatale letsel niet per ongeluk is ontstaan. "Er is geen medische oorzaak gevonden, er moet sprake zijn geweest van forse krachtinwerking. U blijft volhouden dat u hem in een waterbak vond en hem heeft laten vallen, maar een val op een drempel of in een drinkbak is te gering."
De verklaring van de pleegmoeder wordt daarom niet geloofwaardig gevonden. "Over de hardheid van de val zijn wisselende verklaringen gegeven. Dat hij niet zelfstandig uit de drinkbak kon komen, is gezien zijn leeftijd opmerkelijk. In zijn longen werd geen vocht aangetroffen, dus een bijna-verdrinking is niet verklaarbaar."
"Er kan geweld zijn gebruikt met een stomp voorwerp of hij kan hevig door elkaar zijn geschud"
Onduidelijk blijft wat er zich die dag werkelijk heeft afgespeeld. "Er kan geweld zijn gebruikt met een stomp voorwerp of hij kan hevig door elkaar zijn geschud." Een ander scenario is dat hij van grote hoogte naar beneden is gegooid. "Het kan ook een combinatie zijn", zegt de rechter.
Geen doodslag
De rechtbank is er niet van overtuigd dat zijn pleegmoeder hem bewust van het leven wilde beroven. Ook kan niet worden vastgesteld dat ze hem met opzet zwaar letsel heeft toegebracht.
Wel staat volgens de rechter vast dat D.R. wist dat haar gedrag ernstig letsel bij Delias kon veroorzaken. Haar wordt verweten dat ze geen verantwoordelijkheid neemt voor het hevige geweld. "De verdachte was als enige volwassene in de buurt van Delias. Het fatale letsel kan door niemand anders dan door de verdachte zijn toegebracht. De zorg werd aan u toevertrouwd, zijn ouders en naasten laat u achter met een intens verdriet."
Schadevergoeding
De moeder van Delias krijgt een schadevergoeding van 20.000 euro. Voor een vergoeding voor zogenoemde affectieschade vroeg zijn vader om hetzelfde bedrag, maar die krijgt niets. "U heeft Delias niet als uw kind erkend en u had geen gezag over hem. Ook is hij niet bij u opgegroeid." Deze vordering vindt de rechtbank daarom onvoldoende onderbouwd.
Terwijl de uitspraak wordt voorgelezen, kijkt de pleegmoeder van Delias voortdurend met gevouwen handen naar beneden. De tranen biggelen over haar wangen. De moeder van Delias zit rechtop en kijkt afwachtend naar de rechter.
Beroep
Bij de aard en de ernst van het feit past volgens de rechtbank alleen een langdurige celstraf. Omdat D.R. is vrijgesproken van doodslag, valt die lager uit dan het OM oorspronkelijk eiste. In plaats van acht jaar moet ze 60 maanden achter tralies. "Met aftrek van het voorarrest komt het uit op een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 4 jaar en 9 maanden."
Aan de naasten van Delias wordt als eerste gevraagd de zaal te verlaten. Zijn moeder is het niet eens met de lager uitgevallen straf. Zijn oma evenmin. "Mijn kleinkind komt nooit meer terug. Dat heb jij op je geweten, moordenaar!", roept ze naar de pleegmoeder terwijl ze geëmotioneerd wegloopt. Die stort huilend in, terwijl haar familie en vrienden haar troostend opvangen.
Omdat de rechter de kans op herhaling klein acht, mag D.R. het beroep in vrijheid afwachten. Een bittere pil voor de nabestaanden, reageert advocaat Priya Soekhai. "Zijn moeder vindt het een miezerige straf en niet in verhouding met wat Delias is overkomen. Ook vanwege de mensonterende aspecten. Zoals dat hij met z'n hoofd in een hondenbak lag en vanwege de verwaarlozing en vermagering. Al die blauwe plekken op zijn lichaam schreeuwen om een verklaring."