Voor het eerst in haar leven gaat Maartje Laor van der Spruit vandaag staken. Al 15 jaar werkt ze in het OLVG in Amsterdam en daar is volgens haar flink wat veranderd: de werkdruk is verhoogd en ze wordt naar eigen zeggen onderbetaald. Voor haar is de maat nu vol. In een monoloog legt ze uit waarom:
"Ik werk op de uitslaapkamer van de operatiekamers. Daar vang ik patiënten op. Door middel van taal neem ik stress, angst en pijn weg. Daarom ben ik dit werk ook gaan doen: mensen helpen. Eerlijk gezegd had ik dat vroeger helemaal niet verwacht, meisjes in mijn klas die de verzorgende kant opgingen vond ik eigenlijk heel suf. Moet je me nu zien! Toen ik dit werk ging doen, ging er een wereld voor me open. Het is een prachtig vak."
Verbazing en woede
"De afgelopen tijd is er veel veranderd. Dan doel ik op de coronacrisis en de tijden van inflatie. Je merkt in het ziekenhuis steeds minder waardering. We hebben juist geleerd dat ons vak zo belangrijk is, toch? Dan komt die inflatie en bungelen we onderaan de lijst van professies die loonsverhoging krijgen. Is dat dan onze dank? Ik voelde vooral verbazing en woede. Het is gewoon onrechtvaardig. Punt uit."
"Mijn werkplezier is er echt op achteruit gegaan. Het is belangrijk dat je je als werknemer gewaardeerd voelt. Ik heb het gevoel dat managers over mij beslissen, zonder de dialoog aan te gaan. Niemand vraagt: 'hoe gaat het met je?' Of: 'trek je de werkdruk nog?' Maar zij bepalen wel alles. Dat kan niet. Ik wil serieus genomen worden."
"We moeten opeisen wat we verdienen, daar wil ik voor strijden"
"Het past niet bij ons vak om in actie te komen. We zijn niet zo zakelijk en eisen niet zoveel op. Dat komt ook omdat, en dan generaliseer ik misschien een beetje, veel werknemers bij ons een partner hebben. Die hebben vaak een hoger salaris en dat maakt dat we soms meer werken voor het sociale dan voor het geld. Maar daar moet verandering in komen. Want het is geen roeping: wij moeten ook gewoon onze hypotheek betalen. We moeten opeisen wat we verdienen. Daar wil ik voor strijden."
'En terecht!'
"Dat er nu operaties van patiënten voor moeten worden afgezegd, vind ik echt niet fijn. Patiënten verdienen dat niet. We stonden afgelopen maandag al bij de hoofdingang te flyeren, en daar heb ik geen enkele negatieve reactie gehoord. Mensen zeiden: 'en terecht!' Dat geeft zo'n goed gevoel."
"Laat deze dag voldoende zijn. We zijn huiverig dat het niet bij één actiedag blijft. We willen uiteindelijk niets dan goeds voor onze patiënten. Maar vandaag is nodig. Ik maak me echt zorgen over de zorg in ons land. Ook als ik kijk naar de toekomst: steeds minder jongeren gaan de zorg in. Het geeft me energie dat ik wat kan doen vandaag. Mijn frustratie omzetten in actie zodat er hopelijk iets verandert!"