Vijf (on)voltooide tattoo's als ode aan overleden artiest Steve: 'echt een kunstenaar'

Cindy Kramer (43), Leimuiden

"Een fenix met tribal-effecten", omschrijft Cindy Kramer uit Leimuiden de tatoeage die ze vorig jaar zomer in Steves shop Pax in winkelcentrum de Symfonie in Nieuw-Vennep liet zetten. "Aan de bovenkant van m'n linkeronderarm, van pols tot elleboog." 

De fenix is Cindy's vijfde tatoeage. "En de eerste die ik bij Steve liet zetten." Ze kwam met hem in contact via een vriendin. "We hebben contact gehad via de app, ik heb hem foto's gestuurd en met hem ter plaatse het ontwerp gemaakt", herinnert ze zich de 'leuke tijd' die ze met Steve in zijn zaak in Nieuw-Vennep heeft doorgebracht.

Bijwerken

"Eigenlijk moest ik nog terug om iets te laten bijwerken", vertelt ze. Het gaat om een stipje dat ze nog wat had willen laten bijkleuren. "Maar toen werd iedereen in m'n gezin ziek en is het er niet meer van gekomen."

Nu Steve er niet meer is, koestert ze de onvolmaaktheid van haar tatoeage en heeft ze besloten dat ze hem niet door een ander laat afmaken. "Het is toch iets wat hij heeft gezet."

Jolanda van der Pijl (54), Nieuw-Vennep

Jolanda van der Pijl runt Grandcafé Maze in de Vennepse Sint Anthoniusstraat, maar kende Steve niet alleen als collega-ondernemer, maar ook persoonlijk. "Al een jaar of twintig. Toen ik mijn eerste tatoeage bij hem liet zetten, zat hij nog in Hoofddorp."  

Ze zijn elkaar een tijdje uit het oog verloren, maar toen Steve zijn tattoostudio in winkelcentrum de Symfonie in Nieuw-Vennep opende, kregen ze weer meer contact. En liet Jolanda meer tatoeages zetten. Hoeveel creaties van Steve ze op haar lichaam heeft staan? "Dan moet ik ze even tellen: één, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, denk ik."  

Kunstenaar

Een rode draad is er niet te ontdekken: de tatoeages die Steve zette, variëren van bloesem tot een koptelefoon en microfoon en een teken van eeuwige liefde voor haar dochter.

Ze kan bijna niet geloven dat hij er niet meer is. "Hij was echt m'n vriend", vertelt ze. "Zo'n schat, z'n grappen, z'n dingen, een heerlijke man, echt een kunstenaar."  

Viviana Woudenberg van der Elst (56), Nieuw-Vennep

"De dag dat hij voor KWF tatoeëerde (zie video hieronder, red), heb ik een tattoo door hem laten plaatsen", vertelt de Vennepse Viviane Woudenberg. "Een kolibri met pioenrozen, een mooie tattoo."  

Ze zal zich Steve herinneren als 'een fijne, rustige man met belangstelling in de mens. "Ook in de vraag waarom je een tattoo wilt", benadrukt Viviana. "Wat hem is overkomen is een schok, hij was een graag geziene man die altijd even zijn hand opstak als hij voorbijliep." 

'Mooiste bloemen'

"Waarom worden de mooiste bloemen als eerst geplukt?", vraagt Viviana zich af. Dat hij zou zijn vermoord, wat officieel nog niet is bevestigd, vindt ze moeilijk te bevatten. "Dat een ander kan beslissen wanneer je het aardse bestaan moet verlaten. Het is een gemis voor velen, een mooi en vooral creatief persoon is ons ontnomen."

Milan Roest (20), Rijsenhout

De 20-jarige Milan uit Rijsenhout is er kapot van dat Steve er niet meer is, en dat is niet alleen omdat zijn tatoeage nog niet af is. "Hij was mijn gabber", vertelt hij aan NH Nieuws. Milan barstte in tranen uit toen hij het nieuws hoorde en kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. 

De afgelopen tijd liet Milan door Steve een zogeheten sleeve (volledig getatoeërde arm) zetten, in etappes. "We hebben aardig wat uurtjes samen gezeten. Ik ben twee weken geleden bij hem geweest, en had over twee weken weer een afspraak om de tattoo af te maken. Nu is mijn arm bij mijn elleboog nog open", vertelt hij.

Milan twijfelt nog of hij de tatoeage wil laten afmaken, omdat Steve een eigen stijl had ontwikkeld, die hij omschrijft als freehand polynesisch/maori. Dat komt neer op het uit de losse hand tatoeëren van typisch Polynesisch en Maori-lijnwerk. 

Als hij iemand vindt die de tatoeage naar wens kan afronden, wil hij daar ook een blijvende herinnering aan Steve in verwerken. "Dan laat ik zijn geboortedatum erin zetten, als een eerbetoon." 

Claudia Raams (50), Hoofddorp

"Toen ik nieuws gisteravond las, heb ik wel een paar traantjes gelaten", vertelt Claudia Raams (50) uit Hoofddorp. "Het is heel vreemd, onwerkelijk. "Ik kende hem van mijn eerste tatoeage, nu ongeveer een jaar geleden: "Een tekst op m'n ruggengraat."  

Na die eerste tatoeage volgde er nog een. "Een tak met kleine bloemen langs m'n borst", vertelt ze. "We zouden nog een afspraak maken om die uit te breiden, maar dat zat er niet meer in."  

'Met een lach'

Inmiddels had ze behalve een zakelijke ook een persoonlijke band met Steve opgebouwd. "We spraken elkaar via Whatsapp en in het winkelcentrum. Twee weken geleden was ik nog met hem aan het dollen. Ik kon altijd gek doen met 'm, en altijd met een lach." 

Nu Steve is overleden, heeft ook Claudia besloten haar tatoeage niet te laten uitbreiden. "Ik laat 'm zoals 'ie is, want hij is door hem gezet."