Mannenkoor Zang en Vriendschap werft musicalzangers: "Een warme vriendenclub"

Daar sta ik dan op een regenachtige en koude maandagavond voor het pand van Zang en Vriendschap in de Jansstraat in het centrum van Haarlem. Waar ben ik aan begonnen? Ik reageerde op een oproep van het koor voor 'projectzangers'. Dat zijn zangers die speciaal voor een bepaald concert worden geworven. Zo leer je veel, maar zit je niet echt vast aan het lidmaatschap.

Het leek me leuk om daar een reportage over te schrijven voor NH Nieuws, het oudste mannenkoor van Nederland is immers een instituut in de stad. Maar het leek voorzitter Bert Koopman nog veel leuker als ik zelf ook mee zou zingen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Maar ik ben helemaal geen koorzanger en ik kan geen noten lezen. Ik vraag me dan ook af: hoe sla ik me hier doorheen?

De voorzitter heet iedereen welkom en introduceert de vier nieuwelingen van de avond. Ik krijg een map met liederen in de handen gedrukt en schrik me rot. Zoveel notenbalken had ik nog niet eerder voor mijn neus gehad. Dirigent Arno Vree dirigeert me langs de tenoren en baritons richting de bassen. Het koor zet The Lion Sleeps Tonight in. Ik haal diep adem en probeer zo zachtjes mogelijk mee te doen om vooral maar niet uit de toon te vallen.

Gelukkig ontfermt Nico zich over me. Nadat ik twee keer met de partij van de tenoren begon, legt hij uit welke notenbalk voor de bassen bedoeld is. Dat helpt enorm. Ik krijg langzaam maar zeker een heel klein beetje zelfvertrouwen.

Oudste mannenkoor

Het koor werd in 1830 opgericht en bestaat over zeven jaar dus precies twee eeuwen. En het  lukt Zang en Vriendschap nog steeds om voldoende jonge aanwas aan te trekken. Nou ja: jong.... ik ben met mijn 55 jaar één van de benjamins in het gezelschap.

Voorzitter Bert Koopman: "In 1830 was er een rijke koopman die het koor oprichtte. Begin twintigste eeuw hadden we zelfs zo'n 200 koorleden, nu zijn dat er 70. Dat is voor een mannenkoor tegenwoordig nog altijd heel veel. Daarmee kunnen we hele mooie muziek maken."

"Het is niet alleen zingen wat we hier doen", vervolgt Koopman, "We hebben het met elkaar ook heel erg leuk, het is echt een warme vriendenclub. De naam Zang en Vriendschap past dan ook heel goed bij ons."

De twee uur repeteren vliegen om. De zangers verzamelen zich rond de bar en ik krijg na afloop een schouderklopje van mijn buddy Nico. "Als er nieuwe zangers komen, worden ze naast iemand neergezet die in het begin een beetje helpt. Je moet het met elkaar doen, goed naar elkaar luisteren, want dan ben je pas een koor."

Goede stem

Natuurlijk vis ik naar een complimentje bij Nico. Met succes: "Je hebt een goede stem, goed te horen, dus ik zou zeggen: doorgaan. Zet 'm op!"

Aan de bar wordt een van de koorleden door de rest toegezongen. Hij viert zijn verjaardag. Dat wordt vast een latertje. Ik laat de mannen achter en fiets, zachtjes neuriënd, tevreden weer naar huis. 

Het eerstvolgende concert van Zang en Vriendschap is tijdens Dodenherdenking in de Grote of St. Bavokerk in Haarlem, waar iedereen behalve ik te horen zal zijn. Ik denk dat ik het toch maar hou bij de journalistiek.