Vluchtelingen uit Turkije die op de asielboten aan de Conradkade in Haarlem wonen, maken zich enorme zorgen over hun dierbaren in het door de aardbevingen getroffen gebied. Ze willen helpen, maar kunnen geen kant op. “Mijn familie heeft helemaal niets meer, ze hebben alleen nog de kleren die ze droegen.”
NH Nieuws sprak vier vluchtelingen. De jonge Yunus, die ook op de boot verblijft, helpt met vertalen. Ze willen niet herkenbaar op de foto of met naam en toenaam genoemd worden. Bang om zichzelf of familie en vrienden in Turkije in problemen te brengen. Het viertal verblijft al een tijd op het opvangschip in de Waarderpolder en wacht nog altijd op de uitkomst van hun asielprocedure.
De 50-jarige Cemil vluchtte uit Turkije, omdat hij er tot 50 maanden cel was veroordeeld en er een tweede rechtszaak tegen hem liep. De Turkse autoriteiten bestempelden Cemil tot aanhanger van Fethullah Gülen, de Turkse denker en geleerde die in Amerika in ballingschap leeft. Ook de drie andere vluchtelingen zijn volgens Turkije Gülen-aanhangers.
"Ze moeten in een tent slapen, terwijl het tien graden vriest"
Ze komen alle vier uit de zwaar getroffen regio Kahrmanmaras, vlakbij het epicentrum van de zware aardbeving afgelopen maandag. Fatma laat een filmpje zien. Op de dronebeelden is te zien dat de stad in het zuiden van Turkije helemaal in puin ligt. Er staat bijna geen gebouw meer overeind. In de stad Kahramanmaras wonen meer dan een miljoen mensen, ze zijn bijna allemaal ontheemd.
Fatma legt met tranen in de ogen uit dat de situatie in haar stad ‘Marasj’ miserabel is. “Er liggen nog zoveel mensen onder het puin. Gelukkig hebben mijn dierbaren de aardbeving overleefd. Maar ze moeten in een tent slapen, terwijl het buiten tien graden vriest.”
'Eet en drink niet meer'
Het aanbod voor een kop koffie of thee slaat ze af. Fatma legt me uit dat ze sinds de aardbeving bijna niet meer eet of drinkt. “Ik zou me zo schamen. Wij hebben het hier goed in Haarlem. Mijn familie en mijn vrienden in Turkije hebben helemaal niets meer.”
Fatma heeft twee kinderen die nog in Turkije wonen. Ze vertelt dat ze niets liever wil dan haar kinderen naar Nederland halen, maar dat dat op dit moment niet kan.
Tekst gaat door onder de foto.
Ook Ahmed en zijn vrouw schuiven aan. Ahmed vertelt dat het wat beter met ze gaat dan afgelopen maandag, toen het nieuws over de aardbeving en naschokken hen bereikte. “We hebben contact met onze familieleden en ze hebben het geluk gehad dat ze de aardbeving hebben overleefd.” Ook de dierbaren van Ahmed moeten het maar zien te rooien in de vrieskou.
"Nederland is een goed land, maar het duurt allemaal zo lang"
Het allerliefste vertrokken ze direct naar hun vaderland om te gaan helpen. Ahmed: “We willen wel, maar we weten ook dat we aan de Turkse grens meteen worden opgepakt en in de gevangenis worden gegooid. We kunnen zelfs niet eens geld sturen, dat kan de ontvangers namelijk ook al in gevaar brengen.”
Teleurgesteld
De asielprocedures van de vier vluchtelingen verloopt traag. Zo wacht Cemil na zijn eerste gesprek met de Immigratie- en Naturalisatiedienst al bijna elf maanden op een tweede afspraak. Hij heeft wel goede hoop uiteindelijk een verblijfsstatus te krijgen.
“Ik ben Nederland dankbaar dat ze mij hebben opgevangen. Anders zat ik nu in een Turkse gevangenis. Maar zonder status krijg ik hier geen burgerservicenummer en mag ik niet werken. Nederland is een goed land, maar we zijn wel wat teleurgesteld dat het allemaal zo lang duurt.”
Het kabinet wilde gezinshereniging voor statushouders met zes maanden vertragen. Maar de Raad van State bepaalde woensdag dat die nareismaatregel in strijd is met het Nederlandse en het Europese recht. De regering heeft die wachttijd van een half jaar daarom geschrapt.
Dat besluit lijkt goed nieuws voor de vluchtelingen op de Haarlemse opvangschepen, maar is het (nog) niet. Ze wachten immers nog op de uitkomst van hun asielprocedure.
De vier vluchtelingen uit Turkije zijn niet de enigen die de gevolgen van de verwoestende aardbevingen op de voet volgen. Op de asielschepen verblijven ook heel veel vluchtelingen uit het door oorlog verscheurde Syrië. Cemil: "Die mensen zijn nog veel eenzamer dan wij. We hebben niet heel veel contact met ze, omdat we een andere taal spreken. Maar er zitten veel lotgenoten op de boten met dezelfde problemen."
Angst alleen maar groter
De stemming op de opvangschepen is dan ook bedrukt. Fatma: "Ook voor de aardbevingen keek ik iedere ochtend als ik wakker werd al meteen op mijn telefoon. Bang dat er iets met de kinderen in Turkije zou zijn. Na maandag is die angst alleen maar veel groter geworden."
Tot besluit van het gesprek doen Ahmed en Cemil een oproep aan de Nederlandse regering. "Denk na over tijdelijke gezinshereniging. Duitsland doet dat ook. Daar kun je nu snel een visum regelen voor familieleden. Een beslissing over een eventuele verblijfsvergunning wordt pas later genomen. Zo kunnen we onze familie in veiligheid brengen."
Meer nieuws uit Haarlem e.o.?
💬 Blijf op de hoogte via onze Facebookgroep Nieuws uit Haarlem en omgeving. Reageer, discussieer en deel jouw nieuws.
📰 Volg de laatste berichtgeving altijd via NHNieuws.nl/Haarlem.
🔔 Download de app en krijg een melding bij belangrijk nieuws uit jouw buurt
📧 Stuur ons jouw tips op [email protected]
✏️ Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]