Buurtsuper Stuyvesantplein bestaat 100 jaar: "Doe het niet, zeiden mijn ouders"

Geen winkelbezoeker kan het ontgaan: binnenkort bestaat de buurtsuper Coop Van der Wijden op de hoek van het Stuyvesantplein in Haarlem-Noord honderd jaar. Op het bord waar normaal gesproken de aanbiedingen worden aangeprezen, zijn nu oude zwart-wit foto’s geplakt met de datum 16 februari 1923.

Op een van de foto’s staat oma Hoes achter de toonbank. Zij was de vrouw die op 16 februari samen met haar kersverse man Tom van der Wijden het vijfde filiaal van het Haarlemse familiebedrijf Hoes aan de Frans Halsstraat 37 opende. "Mijn oma kwam uit een echt ondernemersgezin. Een week voor de opening trouwde ze met mijn opa", vertelt haar kleinzoon René. Sinds 1995 is hij de eigenaar van de franchisewinkel.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Via de Frans Halsstraat, Schoterweg en Voorduinstraat streken zijn grootouders in 1939 neer op het Stuyvesantplein nummer 11. In de oorlog bleek de winkel een belangrijke rol te spelen in het verspreiden van levensmiddelen. "Van mijn grootouders heb ik nooit wat gehoord over deze oorlogsjaren. Het zijn mijn klanten die met bijzondere verhalen naar me toe komen.”

Kapot flesje

René rommelt in de plastic zak met de oude foto’s die voor hem op tafel ligt. Hij zoekt en vindt de foto uit de oorlogsjaren waarop allerlei mensen voor de winkel staan. "Een oudere klant vertelde me over een voorval met olie. Alles was toen op de bon. Iedereen moest zijn eigen glas of flesje meenemen en daar goot mijn grootvader vanachter de toonbank dan een beetje olie in."

"Zo ook bij een mevrouw. Toen ze wegliep, liet ze het flesje vallen. Kapot. Mijn grootvader pakte een ander flesje en zorgde ervoor dat iedereen in de rij een klein beetje van zijn olie doneerde in het flesje van de vrouw, zodat ze toch nog met olie thuis kwam.”

(Tekst gaat verder onder de foto)

Zelf weet René nog hoe hij als kleine jongen met zijn opa de bestellingen rondbracht. Zijn vader had de winkel toen al overgenomen, maar zijn grootvader bracht de boodschappen naar de klanten. Natuurlijk was er altijd wel een klusje te doen als hij thuiskwam van school, toch zijn zijn ouders er nooit van uitgegaan dat hij de buurtsuper zou overnemen.

"Juist niet. Net zoals mijn grootouders tegen mijn vader hadden gezegd, zeiden ze tegen mij: Doe het niet", lacht René. "Zij wisten als geen ander dat je met een eigen zaak altijd aan het werk bent. Helemaal als je er ook nog eens boven woont."

(Tekst gaat verder onder de foto)

Toch ging hij na het behalen van zijn vwo-diploma bij zijn vader in loondienst, om beetje bij beetje steeds meer verantwoordelijkheden op zich te nemen. In de jaren zeventig en tachtig kreeg zijn vader regelmatig van de gemeente te horen dat de zaak te klein was.

Toen het hoekpand naast hem, waar een drogisterij zat, te koop werd aangeboden, kocht zijn vader het gelijk op. "De gemeente heeft zo vaak tegen mijn vader gezegd dat zijn winkel geen toekomst had, omdat die te klein was. Dus dacht mijn vader: dan word ik wel groter.”

Nadat ook nummer tien te koop werd aangeboden, aarzelde zijn vader geen moment. En later bouwde hij achter de winkel nog het huidige magazijn. In 1995, toen René net het stokje had overgenomen, was er zelfs sprake van nieuwbouw, maar dat plan werd op het laatste moment afgeblazen.

René heeft weleens verder gekeken naar een nieuwe locatie. Het oude politiebureau aan de Marnixstraat en zelfs basisschool het Wilgenhoekje was een mogelijkheid. Maar het bleek allemaal niet haalbaar. "Dit is een prachtplek, maar het is en blijft een kleine winkel."

(Tekst gaat verder onder de foto)

Jarenlang heeft hij met veel plezier de winkel die ook een maatschappelijke functie had, gerund. Vele buurtkinderen kregen er hun eerste zaterdagbaantje. "Ik denk dat we in totaal tachtig medewerkers hebben gehad." Toch speelt hij al langer met de gedachte dat het mooi is geweest. Opvolgers heeft hij niet, dus wil hij na het honderdjarig jubileum de boel verkopen. Vorig jaar nog had hij de keuze uit verschillende kopers.

Totdat de oorlog in Oekraïne uitbrak. "Sindsdien zijn de ombouwkosten die nodig zijn om de winkel te moderniseren, met vijftig procent gestegen. En haken potentiële kopers een voor een af." Voor zijn vijf vaste, trouwe medewerkers die al bij zijn vader in dienst waren, hoopt hij op een goede oplossing. "Het contract met de Coop loopt in augustus af. Voor die tijd moeten we een oplossing hebben."

Voorraadkast

Van der Wijden onderzoekt nu verschillende opties, want er is weinig tijd. Zo is hij in gesprek met een projectontwikkelaar, maar ook kijkt hij naar mogelijkheden tot verhuur. "Als de bestemming eenmaal wonen wordt, dan komt er nooit meer een winkel in het hoekpand. En dat zou toch wel heel erg jammer zijn."

Inderdaad, want voor de vele klanten is het honderdjarige familiebedrijf als de voorraadkast waar ze soms wel meerdere keren per dag naar toe lopen. "In de familie zal het bedrijf niet blijven, maar iemand die graag een winkel wil runnen. Dat zou mooi zijn".

Maar wat de toekomst ook brengt, eerst viert hij op 16 februari het 100-jarige bestaan van zijn familiewinkel. En daar is René trots op.