Kees Blokker is niet meer. De fotojournalist, wereldberoemd in de IJmond, is vandaag overleden aan de gevolgen van Parkinson. Daarmee verliest de regio een van zijn lokale helden, want meer dan 35 jaar lang bracht Kees het wel en wee in de IJmond in beeld.
Op 23-jarige leeftijd wint Kees de Zilveren Camera met een portret van Simon Carmiggelt, maar de talentvolle Santpoorter kiest toch voor de lokale journalistiek. ‘De chroniqueur van de IJmond’ wordt hij genoemd. Als freelance persfotograaf voor lokale media als Dagblad Kennemerland en De Kennemer is hij decennialang ooggetuige van de grote en kleine gebeurtenissen in de regio. De harddraverij, kermis, diamanten huwelijken, politieke crises en calamiteiten. Er hoeft maar iets te gebeuren of Kees wordt er op af gestuurd om het ogenblik met zijn camera te vereeuwigen.
Zo ontstaat er in 35 jaar een indrukwekkend oeuvre van ruim dertigduizend foto’s, waarvan in 2017 een kleine selectie in boekvorm verschijnt. Momentopnamen die een prachtig beeld geven over de recente lokale geschiedenis. Maar vooral beelden die bij de IJmonders veel herkenning oproepen. Het boek is dan ook binnen mum van tijd uitverkocht.
Ies van Rij, destijds chef van Dagblad Kennemerland, typeert Kees als een echte persman: “Als je Kees ergens naartoe stuurde, wist je dat je mooie krantenfoto’s zou krijgen. Je ziet dat hij echt observeert. Hij ensceneert niet, maar registreert."
Naar aanleiding van het verschijnen van het boek, maakte NH Nieuws de volgende special over Kees Blokker. Tekst gaat verder onder de video.
NH Special: Kees Blokker - NH
Tijdens het maken van deze special heeft Kees zijn camera inmiddels neergelegd. Gezondheidsproblemen belemmeren hem nog langer zijn vak uit te oefenen. De aandacht rondom het boek is een mooie gelegenheid om niet alleen het oeuvre, maar ook Kees zelf eens in het zonnetje te zetten. Voor zijn vakmanschap, zijn loyaliteit, maar vooral om wie hij is. Altijd vriendelijk en bescheiden. Toegankelijk voor iedereen.
Ondergetekende heeft als journalist veel met Kees op mogen trekken. Als jonge journalist keek ik al erg naar hem op. Want Kees Blokker was een klinkende naam in mijn omgeving. Hoe geliefd en bekend hij was, bleek ook tijdens de vele klussen die we samen deden. Overal werd de fotograaf herkend en nageroepen. Als een heuse ‘bekende IJmonder’. Nooit op een vervelende manier, altijd werd hij bejegend met respect en bewondering
Op een keer na dan. Vlak na de dood van prinses Diana begaf ik me met Kees in een overvolle feesttent tijdens de Heemskerkse kermis. In die periode waren journalisten niet populair. Toen het publiek ons in de smiezen kreeg, ontstond er een vreemde reuring in de zaal. Terwijl wij ons door de menigte naar het podium probeerden te begeven, begon het publiek steeds luider te scanderen: “paparazzi, paparazzi!” Voor mij als jonge journalist was het een spannend moment, maar Kees bleef de kalmte en vriendelijkheid zelve. Uiteindelijk konden we zonder kleerscheuren en met een mooie foto de tent verlaten.
Meerdere generaties journalisten en krantenlezers zijn opgegroeid met Kees Blokker, persfotograaf. Als zijn naam ter sprake komt vliegen herinneringen en anekdotes over en weer. De man is niet meer, maar de herinneringen en de foto's blijven.