Een kijkje in de keuken van de Nederlandse kunstscene

"Zo'n happening met de Elfstedentocht maakt indruk, maar John en Yoko ook." Als Nico Koster, 83 inmiddels, terugdenkt aan zijn werk als fotojournalist bij de Telegraaf vechten zijn herinneringen om voorrang. "De krakersrellen waren ook niet mis. Het was een spannende tijd, nu heeft de krant oorlogscorrespondenten, maar toen deed je als fotograaf alles."

De sfeer, de ruigheid en de verflucht

Koster was jong toen hij als reproductiefotograaf begon bij de Telegraaf. Niet veel later werd hij op reportage gestuurd en vanaf dat moment liep zijn carrière als een trein. Alle grote momenten in de vaderlandse geschiedenis vanaf de jaren 60 legde hij vast. Maar toen kwam hij in aanraking met de kunstwereld: "Ik ging Karel Appel fotograferen in zijn atelier. Dat sfeertje, die ruigheid, die verflucht, alles trok mij aan." 

Al snel fotografeerde Koster alle grote Nederlandse kunstschilders en met veel van hen raakte hij bevriend. "Corneille was een hele lieve man. Karel Appel was wat rauwer, maar ook heel geschikt. Een echte Amsterdammer."

Uit de hand gelopen hobby

Als fotograaf en later ook als kunsthandelaar (Koster opent meerdere kunstgaleries) reist hij de wereld rond. Hij fotografeert Willem de Kooning in zijn atelier in New York, reist met Corneille naar Cuba en is kind aan huis bij Jan Cremer, Anton Heijboer en Kees Verwey. Zijn foto's en verhalen staan nu in het boek Cobra, Koster en meer van Mark van den Tempel. Een tijdscapsule van de na-oorlogse kunstgeschiedenis, noemt de uitgever het. Koster zelf is wat bescheidener: 'Ik leg vast. Meer niet. Het is een uit de hand gelopen hobby."

Het boek Cobra, Koster en meer ligt nu in de boekhandel.