Gevluchte vrouwen maken delicatessen uit eigen keuken: "Een klein stukje Oekraïne"

"Je bent gevlucht en je man is nog ergens in Oekraïne, want mannen kunnen het land niet verlaten. Je wilt dat je kinderen gewoon goed te eten hebben en je wilt kleding voor ze kunnen kopen. Het is gewoon normaal om te denken: ik moet werk hebben om alles te kunnen betalen", licht initiatiefnemer Tetiana Yosypenko de drijfveer van veel gevluchte Oekraïeners om een baan te vinden toe. 

Maar dat gaat nog helemaal niet zo gemakkelijk als je de taal niet spreekt. Zelf spreekt Tetiana inmiddels wel een aardig woordje Nederlands. Ze woont hier namelijk al vijftien jaar. Als de oorlog uitbreekt, besluit ze de vrouwen uit haar thuisland te gaan helpen. Met een vriendin opent ze in Aalsmeer een winkel van de franchise-onderneming Vesela Pani. Je koopt er vers 'comfort food' dat in no time op je bord ligt. 

Tekst gaat verder onder video

"De bedoeling is dat je altijd iets lekkers in de vriezer hebt", legt Tetiana uit. "Je komt thuis en hebt geen zin of geen tijd om te koken.  Je haalt het uit de vriezer en hebt binnen tien minuten een goede maaltijd op tafel staan."

Het concept is niet alleen populair bij Oost-Europeanen die in Nederland wonen. "Er komen ook steeds meer Nederlanders. Ze vinden het leuk om iets nieuws te proberen. En ze komen ook terug!"

Een van de populairste lekkernijen die de winkel verkoopt, is Varenyky (vertaling: dumplings). De deegkussentjes, die worden gevuld met groente, vlees of zoetigheid roepen nostalgische gevoelens op bij de vrouwen, weet Tetiana.

Denken aan thuis

Ze begint te vertellen: "In ieder huishouden begint de zondag met Varenyky. Moeder of oma wordt wakker en is 's ochtends bezig om Varenyky te maken. Als rond de lunch iedereen wakker is, heb je altijd verse Varenyky op tafel." 

Voor de vrouwen is het prettig om aan thuis te kunnen denken zonder dat die gedachtes meteen over de oorlog gaan. "Het voelt als een klein stukje Oekraïne", vertelt Nelia Pukhtitska, terwijl ze vulling voor een nieuwe lading Varenyky staat te maken. De vlucht naar Nederland was zwaar voor haar. "Het was heel plotseling. Ik heb alles achter moeten laten."

Tetiana ziet dat de vrouwen proberen het onderwerp oorlog te vermijden en dat begrijpt ze. "Sommige van hen hebben twee maanden in een schuilkelder gezeten." Maar als er nieuwe ontwikkelingen zijn in hun thuisland weten ze elkaar te vinden voor steun en begrip. "Ze hebben hetzelfde gezien", legt Tetiana uit.