In 'heel snel tempo' steeds meer daklozen in Hoorn: “Het gaat de verkeerde kant op”

Wie een wandeling maakt langs de Berkhouterweg in Hoorn, ziet ze door de struikgewassen en de bomen staan: gekleurde campingtenten. Ook de verschillende olifantenpaden die te zien langs de snelweg, verklappen dat hier regelmatig mensen lopen. Wie deze paden uit nieuwsgierigheid volgt, stuit vervolgens hoogstwaarschijnlijk op een gammel campingtentje. 

Binnen het kwartier vind ik dankzij deze opsporingstechniek drie verschillende plekken waar daklozen overleven in een tent. Op het moment van aankomst is bij geen van de tenten iemand aanwezig, maar wanneer ik terugloop naar de parkeerplaats tegenover sportclub Zwaluwen, zie ik bij de verzamelplek van de dagbesteding verschillende personen een sigaret roken. Ik besluit dan ook op hen af te stappen om een praatje te maken.

Snelle toename van daklozen is zichtbaar

"Het aantal daklozen in Hoorn is zichtbaar aan het stijgen", ziet Anthony Damasco, die op dat moment aanwezig bij de verzamelplek en werkmeester is van dagbesteding Reakt. "In heel snel tempo gaat het de verkeerde kant op en je merkt ook dat het heel veel drank en drugs met zich meeneemt." Damasco was ooit zelf een verslaafde, maar zet zich inmiddels al jaren in om de daklozen langs de snelweg te helpen. 

"De meeste van deze daklozen zijn geen Hollanders", vervolgt Damasco. "Het zijn vaak arbeidsmigranten die hun baan zijn kwijtgeraakt. Het uitzendbureau zet hen dan op straat en er is dan vaak geen andere oplossing dan langs de snelweg te slapen."

Roland 

Dankzij het gesprek met de werkmeester word ik voorgesteld aan Roland. In september raakte de Horinees zijn woning kwijt en sindsdien woont hij in een tent langs de A7. "Of ik mijn tent wil laten zien?', vraagt Roland zich hardop af als hij mijn vraag herhaalt. "Maar natuurlijk jongen. Ik drink even mijn koffie op en dan lopen we die kant op."

Niet veel later struin ik met Roland over een olifantenpaadje richting de snelweg, we zigzaggen langs wat bomen en binnen enkele minuten staan we voor zijn 'woning'. "Nou, dit is mijn hobbezak", lacht de goedgehumeurde dakloze, terwijl hij de rits van de tent opent en wijst naar de slaapzak. Volgens Roland is het buiten slapen tijdens de winterperiode mogelijk. "In deze slaapzakken overleef je wel tot min twintig. Hoe raar het ook klinkt, het is te doen."

Gokken

Roland schat dat er momenteel zo'n 40 mensen net zoals hem buiten in tenten slapen. "In het Vredehof staan tenten, maar ook bij het Risdammerhout. En dan tel ik nog niet eens de Polen en weet ik het allemaal mee, want die ken ik niet persoonlijk."

Ook de werkmeester heeft geen exacte getallen van het aantal mensen dat in tenten slaapt, maar dat het stijgt, weet Damasco zeker. "Ik vind het heel erg dat deze mensen langs de kant van de snelweg moeten leven, terwijl wij in een land leven waarin we elkaar op kunnen vangen." 

Voorlopig ziet Damasco geen oplossing voor het groeiende probleem. "De gemeente wil dit natuurlijk niet, maar er is geen acute oplossing. Hierdoor moeten mensen toch noodgedwongen deze kant op komen." Volgens de werkmeester draagt het tekort aan huisvesting enorm bij het aantal daklozen. "Deze mensen kunnen nergens naartoe en als ze een plekje krijgen is het zowat niet te betalen. De meeste arbeidsmigranten hebben geen uitkering hier omdat ze via een uitzendbureaus uit Polen komen. Raken ze eenmaal hun baan en woning kwijt, kunnen ze geen kant meer op."

Leger des Heils ziet grote stijging daklozen

Op basis van eigen onderzoek constateert het Leger des Heils dat het aantal dakloze mensen met bijna 25 procent is gestegen. Onder jongeren tussen 18 en 22 jaar is er zelfs sprake van een stijging van 50 procent. “Een schrikbarende constatering, zeker als je beseft dat we er
alles aan proberen te doen om dakloze mensen, en met name jongeren, een eigen plek te
geven. De oplossingen zijn bekend, er is geld, maar als dat nu niet omgezet wordt in actie
zal het aantal mensen op straat alleen maar toenemen” aldus kapitein Harm Slomp,
bestuursvoorzitter Leger des Heils.

Een van de belangrijkste oorzaken is het gebrek aan betaalbare woningen voor deze doelgroep. Hierdoor blijven dakloze mensen aangewezen op de maatschappelijke opvang. Gemiddeld is de verblijfsduur daar ruim een jaar. Gevolg: een overvolle maatschappelijke opvang waar ook niet altijd plaats is en verschillende doelgroepen gedwongen samen komen. 

Het Leger des Heils heeft de cijfers van afgelopen zomer met die in dezelfde periode vorig jaar vergeleken. Zowel in de maatschappelijke opvang als in het veldwerk is een flinke stijging van het aantal dakloze mensen te zien. In totaal steeg het aantal van 4876 naar 6016, een stijging van bijna 25 procent. Het Leger des Heils maakt zich dan ook grote zorgen over de toekomst.