West-Friese volkssterrenwacht hield de zonsverduistering nauwlettend in de gaten

Als we om elf uur het balkon van de Sterrenwacht in het Streekbos Paviljoen oplopen is het er al rumoerig en druk. Een stuk of tien liefhebbers met fototoestellen en speciaal geprepareerde telescopen willen niets van het natuurverschijnsel missen.

Theo Mulder, oprichter en drijvende kracht achter Volkssterrenwacht Orion, verzucht: "Zo'n zonsverduistering blijft fascinerend, omdat het niet vaak in Nederland te zien is." Het duurt dan nog zeker een uur duurt voor de gedeeltelijke zonsverduistering zijn maximale grote bereikt zal hebben.

Vastleggen

Eén van de kijkers, Jos Lankreijer, mogen we wat vragen stellen, maar niet te lang want hij maakt ieder kwartier een foto van de groei en afname van het natuurverschijnsel. Hij is lid van vereniging Orion en amateurwaarnemer, zegt hij nadrukkelijk. Hij geniet zichtbaar en raakt niet uitgepraat over de verduistering. 

Oppassen geblazen

Op het balkon van de Sterrenwacht struikel je vanzelfsprekend ook de speciale eclipsbrillen; zo'n kartonnen brilletje met donkere glazen. De brilletjes zijn noodzakelijk want het spotten van een zonsverduistering is niet zonder gevaar. Met het blote oog in de zon kijken levert onherroepelijk schade op, laat staan als je dat doet met een verrekijker. Lankreijer vertelt daar een afschrikwekkende anekdote over: "Net was er iemand met een verrekijker en die zei: 'Ik zet mijn eclipsbrilletje op en dan kijk ik door de verrekijker'. Ik zei: 'Niet doen, want dat brilletje is binnen een paar seconden verbrand als je dat achter de verrekijker houdt'." 

Een volledige zonsverduistering komt ook op kosmische schaal niet vaak voor, legt Lankreijer uit. Althans niet in het ons bekende zonnestelsel. Iets na enen komt er weer een einde aan het spektakel en is het hapje uit de zon weer dichtgeslibt. De camera's en kijkers worden ingepakt en de blik wordt gericht op 29 maart 2025, dan staat er weer een gedeeltelijke zonsverduistering in de kosmische agenda.