Pas nadat ze al tien jaar in Nederland waren kregen de Molukkers hun eerste eigen huis. In Wormerveer werd in september 1962 een wijkje opgeleverd. Vier straten met 56 woningen, een kerk en een verenigingsgebouw. De bewoners kwamen uit negen verschillende kampen waaronder Vught en Westerbork, voormalige concentratiekampen.
De Molukse wijk in Wormerveer viert het 60-jarig bestaan. - NH Nieuws
"Het was gewoon een deportatie", zegt Anis Sususepa (2e generatie) nu tegen NH Nieuws. "Ik heb er geen ander woord voor". Hij woont weer in het ouderlijk huis waar hij als 11-jarige terechtkwam. "Ik heb een jaar of tien in Amsterdam gewoond en ben ontzettend blij dat ik weer terug ben."
De harteloze en vernederende ontvangst van de eerste generatie Molukkers, de KNIL-soldaten (Koninklijk Nederlands-Indisch Leger) en hun gezinnen in 1952 heeft nog steeds zijn weerslag in de Molukse gemeenschap.
Hun kinderen en kleinkinderen zagen dagelijks het verdriet en de woede van hun ouders. Omdat ze met Nederland hadden meegevochten konden ze na de Indonesische onafhankelijkheid niet meer blijven of terugkeren naar de Molukken. Het verblijf in Nederland zou tijdelijk zijn en de soldaten zouden hier worden ondergebracht bij de Koninklijke Landmacht. Niets was minder waar.
Thuiskomen
Ook Mary Noya (2e generatie), die met haar eigen gezin, elders in Wormerveer woonde, is weer terug op het oude nest. "Ik vond het destijds belangrijk dat mijn kinderen tussen Nederlandse kinderen opgroeiden. Uit het oogpunt van integratie. Nu ik weer in het huis van mijn ouders woon, heb ik het gevoel dat ik ben thuisgekomen." In de aangename middagzon maakt ze op straat een praatje met haar buren. In het Maleis. "In Indonesië spreken ze hoog-Maleis dit is platter: Zaans Maleis", grapt een buurman.
"Zij liepen in jaren zeventig nog rond in traditionele Molukse kleding. Ik vond dat prachtig"
Het is aangenaam wonen tussen lotgenoten. Je deelt een cultuur en een geschiedenis en een geloof. De Molukse kerk is het hart van de wijk. Lisa Noya (3e generatie), de dochter van Myra, ging er naar de zondagschool en maakte er veel vriendinnen. Ze kwam bijna dagelijks bij haar opa en oma op bezoek en koestert warme herinneringen. "Zij liepen in jaren zeventig nog rond in traditionele Molukse kleding. Ik vond dat prachtig. En al die feesten die werden gegeven."
Respect
Ook Willem Pical (2e generatie) woont weer in zijn ouderlijk huis. "Sommigen vinden het raar dat ik in mijn eentje in zo'n groot huis woon. Maar ik woon heerlijk tegenover de kerk en tussen mijn eigen mensen." Ook de tieners Janai en Samserai, de 4e generatie alweer, moeten er niet aan denken ergens anders te wonen. "Overal is familie om je heen. Bij elk huis voel je je thuis", zegt Janai.
Dit weekend wordt het 60-jarig bestaan gevierd in de Vermaning in Wormerveer, met een expositie, muziek, lezing en eten en drinken.
💬 Wil je niets missen uit Zaanstreek-Waterland?
- Blijf op de hoogte via nhnieuws.nl/zaanstreek-waterland
- Mail ons jouw tips, verhalen, foto’s en filmpjes naar [email protected]
Taalfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]