Ronalds klassieke bus moet tijdmachine worden, maar rijklaar maken kost klein fortuin

Als iemand zijn jongensdroom heeft waargemaakt, is het Ronald. Al op jonge leeftijd hielp hij met het wassen van de gele bussen die óók door zijn toenmalige woonplaats Hoofddorp reden. Inmiddels woont hij in Amsterdam-Noord en is hij buschauffeur. Tot voor kort werkte hij bij het GVB in Amsterdam, inmiddels bij Connexxion in Haarlem.

En dat is nog niet alles, want sinds eind 2020 is hij ook de trotse eigenaar van 'de laatste MBG200 die van de band rolde'. Dat gebeurde volgens hem op 1 augustus 1988, nadat de harmonicabus zes jaar eerder in productie was genomen. "De bus is dus één jaar ouder dan ik ben", vertelt hij in gesprek met NH Nieuws. "Eigenlijk wilden we op 1 augustus een ritje maken om z'n verjaardag te vieren, maar dat ging niet door." 

Tekst gaat door onder de video. 

Bij de aanschaf was Ronald 'als een kind zo gelukkig', maar na een tijdje bleek dat hij een kleine kat in de zak had gekocht. "Eigenlijk ben ik genaaid", vertelt hij, "want volgens de eigenaar was er niets aan de hand." Omdat hij de bus op locatie niet op een brug kon zetten, ging hij af op het positieve keuringsrapport en sloot de deal. 

Al snel bleek dat er toch van alles mis was. "Het chassis is helemaal verrot, de koelvloeistof lekt, de remvloeistof lekt", somt hij een deel van de mankementen op. Nadat hij van meerdere garagehouders nul op het rekest had gekregen, kwam hij uit in het Limburgse Susteren, waar wél de broodnodige reparaties konden worden uitgevoerd. "Na veertien maanden stond 'ie pas op een brug." 

Toen vorig jaar duidelijk werd dat het vervangen van het chassis veel meer zou gaan kosten dan hij had begroot, is Ronald een inzamelingsactie gestart. Van zijn streefbedrag van 18.000 euro is inmiddels 1.000 euro binnen. Dat is niet veel, maar de initiatiefnemer hoopt zijn project alsnog van de grond te krijgen door een beroep te doen op de vrijgevigheid van mensen die zijn plannen een warm hart toedragen.  

Stichting

Inmiddels heeft hij de stichting Blue Classic Lines opgericht, waarmee hij - zodra de bus rijklaar is - voor het Ouderenfonds excursies voor senioren hoopt te verzorgen. Toch is hij ervan overtuigd dat de nostalgische zweem rond de bus door veel meer generaties gevoeld zal worden.

Op zijn bescheiden leeftijd heeft Ronald zelf namelijk ook sterke herinneringen aan ritjes met de karakteristieke bus. "Met de klas naar de kinderboerderij, en dat je de buschauffeur vroeg of je de deuren mocht openen", herinnert hij zich. Wat betreft de deuren van zijn MBG200, ook dat mechanisme moet nog worden gerepareerd. 

Laatste rustplaats

Als het verantwoord is om de weg op te gaan, wil hij de bus ook beschikbaar stellen voor evenementen zoals bruiloften en uitvaarten. "Als een buschauffeur overlijdt, hoe mooi is het dan als hij met deze bus naar zijn laatste rustplaats kan worden gebracht?" 

Onder de donateurs worden ritten met de bus verloot.