Emotionele verklaring kinderen Peter R. de Vries: "Ongeëvenaard disrespect voor het leven"

Royce de Vries zei dat hij zich in eerste instantie wilde richten tot de twee verdachten, maar hij bedacht zich na de chatberichten te hebben gelezen dat dat 'volkomen zinloos' zou zijn. "Omdat ze niet vatbaar zijn voor berouw of ons verdriet, maar dat ik me dan richt tot verdachten die een ongeëvenaard disrespect voor het leven hebben en voor mijn woorden geen enkel respect hebben."

Daarom richtte hij zich tot de rechtbank, om te vertellen over de onbekende kant van zijn vader. Hij vertelde dat De Vries iedere zaterdag hand in hand met hem naar voetbal liep en na het avondeten ook altijd met hem voetbalde. "Een vader die nog op zondag extra met mij ging trainen, zodat ik voetballer bij Ajax kon worden. En die dat bleef doen, ook toen die droom heel erg ver uit zicht was. Omdat er voor een vader en zoon nou eenmaal niets mooier is dan samen een balletje te trappen."

Hij vertelde dat zijn vader een afscheidsbrief had geschreven voor de moeder van Royce en Kelly, voor het geval er iets zou gebeuren. "Wat er precies in die brief staat, willen we niet met het grote publiek delen. Maar ik kan u verzekeren dat het een brief is die we herlezen en koesteren. En dat het inderdaad het bewijs is dat het geschreven woord waardevoller dan het gesproken woord."

Wel wilde hij een ding uit de brief naar voren halen. "En dat is dat mijn vader schreef dat hij onvoorwaardelijk van ons heeft gehouden. En dat is iets wat we altijd gevoeld en geweten hebben. Wat mijn vader altijd in alles heeft laten blijken. Die onvoorwaardelijke liefde van ons voor hem, zullen we altijd bij ons dragen. Wij houden van hem tot in de eeuwigheid."

Kelly de Vries richtte zich wel tot de twee verdachten. "Delano, ik kijk naar jou, zoals je niet naar mijn vader wilde kijken toen je hem van achter neerschoot. Kamil, ik noem jou bij je naam, in plaats van de Verschrikkelijke woorden hoe je mijn vader noemde in jullie sms-jes. Want ook al heb ik de grootste hekel aan jullie, hebben jullie het meest verschrikkelijke gedaan, toch kan ik het opbrengen jullie menselijk te behandelen. Waarom? Omdat ik zo ben opgevoed."

"Jullie hebben van een van mijn ouders het leven afgenomen", zei ze tegen de twee. "Mijn allerliefste vader, mijn maatje, vertrouwenspersoon en zorgzame opa van mijn kind. En voor wat? Omdat jullie niet met hem eens waren? Omdat iemand jullie geld bood? Ik kan jullie nu vandaag wel vertellen wat het allemaal met mij gedaan heeft, maar dat heeft geen zin. Als je kan doen wat jullie hebben gedaan, dan maakt mijn gevoel niet uit."

Ze wees erop dat een moord meer levens kost, zoals Peter R. de Vries ooit zelf in een boek schreef. "Onze levens. Zijn familie. Geliefden. Zijn vrienden. Collega's. Die hem voor altijd moeten missen. De nabestaanden van vele kindermoorden en verdwijningen. Die nu niet meer dankzij zijn doorzettingsvermogen kunnen vasthouden aan hoop. De Nederlander. Die een genuanceerde en doordachte mening moet missen."

Daarna benoemde ze de gevolgen voor de omgeving van de twee verdachten. "Daarnaast kost het ook de levens van jullie dierbaren. Jullie ouders, jullie partners en jullie kinderen. Jouw zoon Delano. En jouw kinderen Kamil. Kinderen die moeten opgroeien zonder vader. Die geconfronteerd gaan worden met wat jullie hebben gedaan. En die de rest van hun leven moeten vechten om los te komen van jullie daden. Ook dat hebben jullie op je geweten."

"Peter Rudolf de Vries, zal voor altijd de geschiedenisboeken ingaan", besloot ze. "Net als jullie. Maar over mijn vader zullen ze schrijven dat het een held was."