Als 2 maanden oude baby dook Flory onder: "Ik was de jongste onderduikster in Hoorn"

Het is 1942 als Nel en Cees Woelders vanuit Utrecht naar Hoorn verhuizen. Op de treinreis er naartoe, vindt er op station Amsterdam een bijzondere ontmoeting plaats. "Daar werd ik door mijn biologische ouders als een pakketje overhandigd", vertelt Neter.

Hoe de ontmoeting tot stand kwam en hoe de banden gelegd waren, is haar nooit verteld. Vermoedens heeft Flory wel. "Er waren gemeenschappelijke kennisen, het kan bijna niet anders, dan dat zij een rol hebben gespeeld."

"Flory wordt als kind van de buurt op de Drieboomlaan opgenomen. Een nieuw gezin met een baby. Niets wijst erop dat Flory van Joodse afkomst is. Hoewel haar uiterlijk anders doet vermoeden. "Ik was geen typisch West-Fries kind. Ik leek niet op Nel en ik leek niet op Cees. Ik heb donkerbruine ogen en mijn pleegouders allebei blauw. Het kan niet anders dan dat de buurt het wist, maar hun mond hebben gehouden." 

Nooit kwam het uit. En het gevaar was dichtbij. "Schuin tegenover ons woonde een NSB'er. Maar hij was gewaarschuwd door de buurt: 'Doe niks met dat kind, of we pakken jouw kinderen'."

Koekoeksjong

Flory weet niet beter dan dat Nel en Cees haar ouders zijn. Tot een jaar na de oorlog. Als haar biologische ouders voor de deur staan om haar op te halen. Flory is dan vier jaar oud. Ze gaat mee met haar ouders, beiden kleermakers, terug naar Amsterdam. Maar de relatie blijft altijd gecompliceerd.

"Mijn biologische moeder had al een heel rouwproces doorstaan toen ze mij af moest staan als baby en had eigenlijk al voorgoed afscheid genomen. Maar dat gold op dat moment ook voor mijn pleegmoeder, die mij als 4-jarige los moest laten."

Met het gevoel het koekoeksjong te zijn, groeit ze op. Het tekent haar kindertijd. "Ik vertelde altijd later op school altijd dat ik twee vaders en twee moeders had." Haar biologische vader was het pleeggezin dankbaar en onderhield met hen het meeste contact. Als Flory acht jaar is, overlijdt hij.

"Daarna werd het nog moeilijker om mijn pleegouders te zien. Ik ben weleens stiekem op de fiets vanuit Amsterdam naar Hoorn gegaan toen ik een jaar of elf was. Mijn moeder heeft de situatie nooit geaccepteerd en ik heb altijd het idee gehad dat zij niet onvoorwaardelijk van mij hield."  

Op de Drieboomlaan verzamelen zich vanmorgen zo'n twintig belangstellenden om naar Flory's levensverhaal te luisteren. In een intieme setting in de woonkamer, hangt iedereen aan haar lippen. "Ik ben natuurijk heel blij dat ik het mag en kán vertellen. En nog steeds als ik hier weer bij het huis langsloop, is dit voor mij het huis van geluk. Dat vind ik echt."