Hoogkarspelse Joost (27) hervat fietstocht naar Bali: "Geweldig om weer op pad te zijn"

Binnen acht maanden hoopte Joost het Indonesische eiland Bali te bereiken, toen hij in augustus in Hoogkarspel op de fiets stapte. Dat bleek al snel onhaalbaar. Helemaal toen hij zijn reis voor een halfjaar moest onderbreken in Georgië.

Hij heeft zijn doelstelling wat bijgesteld: voor het einde van dit jaar op het eiland aankomen, moet echt lukken, denkt hij. Met nog een slordige 10.000 kilometer te gaan. Hij heeft het fietsen gemist, vertelt hij. “Het was wel weer even wennen, maar het fietsen en de vrijheid die je ervaart is echt mooi. Het is geweldig om weer op pad te zijn.”

Gestrand in Georgië

Joost strandde in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, omdat hij zijn visum voor Iran door coronabeperkingen niet rond kreeg. Hij besloot er maar een sabbatical van te maken. Op afstand kon hij weer wat werk doen voor zijn oude werkgever, tussendoor zocht hij het avontuur op in de buurt van de stad. “Ik trok vaak de bergen in en heb veel geskied.”

Toch is hij blij dat hij weer kilometers kan maken op de fiets. Vorige week fietste hij Armenië binnen, na een aantal dagen reizen. Binnen enkele dagen verwacht hij Iran binnen te komen.

De eerste fietsdagen waren meteen pittig, zo blikt Joost terug. “Vooral de eerste dag was echt loodzwaar. Ik fietste door de bergen, alleen maar omhoog. Dat was een behoorlijke klap voor mijn lichaam. Ik moest op de tweede dag meteen een dag rustnemen. Daarna merkte ik dat het op dag drie al veel beter ging.”

Joost stond in die eerste paar dagen al meteen voor obstakels. “Na 35 kilometer fietsen liet ik mijn telefoon vallen. De barst in het scherm was zo groot, dat ik een nieuwe moest kopen. Ik kon, zonder navigatie, doorfietsen naar de volgende stad, of terugfietsen naar Tbilisi en daar een nieuwe kopen. Ik koos voor dat laatste.”

Tegenvaller

Na 70 verspilde kilometers stond Joost voor de volgende tegenslag: de route die hij wilde fietsen, bleek helemaal ondergesneeuwd. “Toen moest ik wéér een stuk terug”, vertelt hij, inmiddels lachend. “Maar toen had ik er wel goed de pest in. Het was weer een behoorlijke tegenvaller, kort na die stukgevallen telefoon.”

Toch vindt hij het niet erg om wat langer over zijn tocht te doen. Zijn oorspronkelijke doel, zijn tocht in acht maanden afronden, bleek immers toch al niet haalbaar. “Ik probeer het nu wat rustiger aan te doen, ik wil iets meer van de landen zien. Daar heb ik in het eerste deel van mijn reis weinig tijd voor genomen.”

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Niet geheel zonder reden, Joost wilde de strenge winters in Azië liever vermijden. Toen hij in oktober besloot om in Georgië te blijven, vormde dat geen belemmering meer. “Ik probeer nu iets meer te genieten. Ik blijf wel tempo houden, maar als ik een mooi gebied tegenkom wil ik daar best voor omfietsen.”

Bovendien komen de leukste landen nu pas, volgens Joost. “Europa ken ik ondertussen wel.” De komende maanden verwacht hij via Iran, Pakistan, India, Bangladesh, Myanmar en Maleisië op Bali aan te komen.

“De grootste uitdaging begint nu pas”, realiseert hij zich. “Vergeleken met deze landen waren Europa en Turkije eigenlijk een piece of cake. Vooral bij alle visumaanvragen.”

Om nog enige flexibiliteit in zijn route te behouden, vraagt hij steeds visums aan voor het volgende land als hij één land eerder bereikt heeft. “Veel gedoe, maar ik houd wel van wat uitdaging.”

NH Nieuws/WEEFF sprak Joost eerder, vanuit Georgië. Tekst gaat verder onder de video.

De trage visumaanvraag voor Iran was lange tijd de grote drempel in het reisplan van Joost. Pakistan wordt het volgende obstakel, denkt Joost. “Iran vind ik niet meer zo spannend, nu mijn visum is geregeld. Ik heb daar alleen maar mooie reisverhalen over gehoord. Van Pakistan begin ik meer te zweten.”

Grensgebied met terroristen

“Het aanvragen van een visum is daar niet zo moeilijk”, vervolgt hij. “Maar het grensgebied waar ik aankom is een rode zone, er zitten daar veel terroristen. Als het goed is krijg ik beveiliging van het land, voor de eerste kilometers, tot je in een veilig gebied komt. Maar ik moet nog maar afwachten of en hoe dat geregeld is.”

Als Joost zijn plan haalt, in december Bali bereiken, is hij een kleine anderhalf jaar onderweg geweest. Met zijn gedachten al in Bali, moet hij er voorlopig nog even niet aan denken om terug te keren naar Nederland. “Dat zal ook wel weer even wennen zijn.”