Saviera vertelt het verhaal achter haar lichaam: 'Ik begon met eten om mijzelf te beschermen'

"Ik besloot mijn verhaal te delen op sociale media. Daar kwam ik erachter dat er nog een groot taboe bestaat rondom een maagverkleining. Hoe dichter ik bij mijn streefgewicht kwam, hoe meer lelijke opmerkingen er binnenkwamen. Gelukkig zat ik toen al zo diep in mijn eigen journey, dat het mij niet meer raakte. In de tijd van mijn overgewicht heb ik ook al wel een dikke huid opgebouwd voor negativiteit."

"Ik hoop met mijn verhaal duidelijk te maken dat er achter elk lichaam een verhaal schuilt. Met mijn verhaal wil ik andere verhalen naar buiten halen, om zo ook iets te kunnen betekenen voor een ander die misschien wel hetzelfde meemaakt. Want gezond zijn en afvallen is echt niet alleen iets fysieks, mentaal is het misschien nog wel moeilijker."

'Ik heb geen man nodig'

"Zo lang ik mij kan herinneren had ik al problemen met mijn gewicht. Het is voor mij altijd een manier geweest om mij te beschermen tegen de buitenwereld. Op mijn veertiende ben ik verkracht. Daarna nam ik mijzelf in bescherming door meer te eten, want ik merkte dat mannen niet zo snel keken naar een vollere vrouw. Het gaf mij mijn zelfvertrouwen terug, ik dacht: ik ben nu een volle vrouw en ik heb helemaal geen man meer nodig. Maar ondertussen was ik mij er niet van bewust dat ik het trauma alleen maar aan het wegdrukken was."

"Ik was de eerste in mijn familie die last had van overgewicht. Er waren wel wat andere vollere dames, maar niet zoals ik. Binnen de familie was het ook niet altijd even makkelijk. Ik groeide op rondom huiselijk geweld. Ik was van de vijf kinderen de oudste dochter, dus ik had het gevoel dat ik voor de anderen moest zorgen. Dus dat deed ik dan maar. In die periode was eten voor mij het enige moment van rust. Mijn oma zag dat en zag mij voller worden. Zij probeerde mij toen wel te helpen, maar dat deed ze zo direct en onaardig dat ik er niet naar wilde luisteren. 'Laat mij gewoon effe eten oma', dacht ik toen. Het is al moeilijk genoeg."

'Hé Toet, je kan het!'

"Totdat mijn oma longkanker kreeg. Op haar sterfbed vertelde ze mij: 'Hé Toet, als ik overlijd, probeer dan alsjeblief af te vallen. Je kan het en je zult er gelukkiger van worden.' Toen zag ik dat ze het echt goed bedoelde, en was ik ook bereid te luisteren. Zij stelde het ook voor om het via een maagverkleining te doen. Op 2 juli 2020 overleed mijn oma en op 9 december ben ik geopereerd."

"De eerste paar maanden was ik mij nog niet bewust van de mentale effecten van het afvallen. Ik was toen vooral bezig met nieuwe kleding kopen en mijn draai proberen te vinden. Rond de zomer woog ik rond de tachtig kilo, en toen kwam ook de aandacht van mannen terug. In dezelfde periode volgde ik een meditatieproces bij Credible Messengers, een netwerk binnen Amsterdam die jongere gelijke kansen bieden vanuit het netwerk van een geloofwaardige boodschapper (Credible Messenger).  Bij het mediteren kwam alles in één keer eruit. Ik raakte helemaal in een trance en begon zo hard te huilen. Ik kwam erachter dat ik de ervaringen in mijn jeugd nog helemaal niet had verwerkt. Dat maakte het mentale deel van het afvallen echt zwaarder voor mij dan het fysieke."