Annette Gerritsen: "Schaatsen was mijn hobby, het is mijn hobby en het blijft mijn hobby"

Liefhebber

We spreken Annette Gerritsen op de Jaap Edenbaan in Amsterdam. Bekend terrein, want hier leerde ze schaatsten en hier schaatst ze nog iedere week haar rondjes. Want Annette blijft een liefhebber. "Het was mijn hobby, het is mijn hobby en het blijft mijn hobby. Je bent ook nooit klaar met jezelf te verbeteren", zegt ze. Ook niet nu haar actieve carrière als wedstrijdschaatsster voorbij is. "Zelfs nu nog als ik aan het schaatsen ben, let ik op mijn techniek." Het mooie van schaatsen is volgens haar dat het een hele eerlijke sport is. "Het is geen jurysport, dus de beste die wint. Als je goed bent en je bent goed voorbereid, dan heb je alles in eigen hand."

Snelheid

Snelheid vindt ze een mooi aspect van het schaatsen. "Je gaat op je snelst iets van 50, 55 kilometer per uur. Maar dat haal ik nu niet meer, hoor!", vult Annette er met een brede glimlach aan toe. Als je zo hard gaat, dan is nadenken er niet meer bij. "Als je helemaal goed in je focus zit, en de race loopt helemaal zoals je wilt, dan staat je hele lichaam op scherp. Als je heel veel aan het nadenken bent, dan race je niet lekker."

Sprint

In de jeugd was Annette een echte allrounder, pas later ging ze zich steeds meer toeleggen op de sprint. "Ik had veel sprintvezels en ik was een hele goede starter", verklaart ze haar specialisatie. "Als ik echt had gewild dan had ik ook kunnen allrounden, maar mijn sprint was gewoon beter. Het is ook zonde om alles net niet goed te doen. Dus dan kun je beter zeggen: mijn focus is de 500 en de 1000 meter. Daar kan ik de beste op worden. De 1500 meter reed ik erbij omdat die ook gewoon goed ging."  

Zilver

Van de korte afstanden was de 1000 meter de afstand die Annette het beste lag. Hierop boekte ze ook haar grootste succes: een zilveren medaille tijdens de Olympische Spelen van Vancouver in 2010. Op voorhand gold ze als een van de favorieten op de sprint, maar tijdens haar eerste optreden op de 500 meter ging het meteen mis. Na een misslag ging ze hard onderuit. Dat was een dikke streep door de rekening. Gelukkig raakte ze niet geblesseerd en omdat ze de rit wel uitreed, mocht ze alsnog de tweede omloop rijden. Dat gaf haar toch een goed gevoel voor de 1000 meter, twee dagen later. "Toen stond ik wel anders aan de start."

Op de 500 meter was het allemaal te geforceerd geweest, nu moest het anders. Ze zei tegen zichzelf: "Je bent in goede vorm en dat is goed genoeg." Annette Gerritsen reed vervolgens de rit van haar leven, maar kwam aan het einde tweehonderdste van een seconde tekort voor het goud, dat ging naar de Canadese Christine Nesbitt.

Wakker heeft ze er niet van gelegen, zo blij was ze met het zilver. "Twee dagen ervoor lag ik nog op het ijs en had ik niks. Natuurlijk was ik heel dichtbij goud, maar ook weer heel ver weg. Of het nu een seconde is of tweehonderdste, uiteindelijk was ik gewoon tweede. Dan maakt het niet uit. Ik heb mijn rit gereden zoals het moest. Ik heb geen misslagen gemaakt en geen foutjes gemaakt dus daar heb ik vrede mee."

Kijk hier voor meer Noord-Hollandse iconen