Anorexia gooide het leven van de Zandvoortse Maja (12) in maanden tijd volledig overhoop. Het ooit zo vrolijke, sportieve meisje kan nergens meer naartoe zonder rolstoel en leeft gedwongen in een sociaal isolement. Moeder Lucyna is ten einde raad.
Nog geen jaar geleden was het dat Lucyna merkte dat er iets met haar dochter aan de hand was. "Ze werd stiller, trok zich terug en viel ook flink af." De alarmbellen gingen nog niet meteen af. "Ik dacht: ze groeit op, daar horen veranderingen bij en dat is prima."
Maar het was ook een moeilijke periode voor 'brugpieper' Maja: een nieuwe school met nieuwe mensen en zonder vertrouwde gezichten. En dan was er nog die verdomde corona en het bijkomende thuisonderwijs. Lucyna: "De signalen werden steeds sterker, dat het helemaal niet lekker ging met Maja. De school, vrienden en familie, we maakten ons allemaal zorgen om hoeveel ze afviel."
Corona en anorexia
Kinderartsen in het hele land zien sinds het begin van corona meer kinderen met eetstoornissen voorbij komen in de regionale poliklinieken.
"Exacte cijfers over hoeveel kinderen in Nederland lijden onder eetstoornissen als anorexia nervosa en boulimia ontbreken. Daardoor kunnen we niet met honderd procent zekerheid zeggen dat corona en de maatregelen meer eetstoornissen veroorzaakt", vertelt een woordvoerder van WEET, de Nederlandse patiëntenvereniging voor eetstoornissen.
"Maar we weten dat de wachtlijsten voor zorg voor deze groep steeds langer wordt. En we zien wel dat corona en de maatregelen veel stress kunnen opleveren, wat een eetstoornis kan triggeren bij de mensen die hier al gevoelig voor waren."
Steeds minder eten
Eind mei besluit het gezin hulp te zoeken. De diagnoses stapelen zich snel op: de huisarts ziet een eetprobleem. De kinderarts een eetstoornis. "Maja bleek op school hele maaltijden over te slaan. Thuis at ze wel. Daardoor zag ik het pas laat. Ze at steeds minder, voor weet ik niet hoe lang al."
Maja en Lucyna gaan een zwaar traject vol kinderartsen en psychotherapeuten in. "Het voelde alsof er haast bij was. Er moest gelijk een reden en een oplossing boven tafel komen. Het ging alleen nog maar over eten." Ondertussen kwam de alleenstaande moeder steeds meer in de knoop met haar werk.
Tekst gaat door onder de foto.
"Maja eet nu 6 keer per dag, steeds een beetje meer, maar nog steeds niet voldoende. Daar blijf ik bij, plus een uur van nazorg. Om even te praten over hoe ze zich voelt..." Stilte. "En om te zorgen dat er niet wordt gebraakt."
Als ZZP'er is er geen vangnet voor Lucyna. Haar buffers vliegen er doorheen. "Als zelfstandige kan je geen mantelzorger zijn in dit land", zegt ze wrang.
Opname en de rolstoel
Ondertussen gaat het niet beter, maar steeds slechter met Maja. De therapie maakte meer los dan dat er tijdens de wekelijkse sessies kon worden 'opgelost'. "Ze bleef afvallen en verzwakte zo dat ze uiteindelijk opgenomen moest worden." De rolstoel is een idee van de kinderarts. Maar Maja wil 'gewoon' lopen, al is ze daar vaak te moe voor.
Als ze na de vakantie ook niet meer terug naar school kan, verwatert ook het contact met de overgebleven vriendinnen. "Maja zat al zes maanden of op de bank of in het ziekenhuis. Ze was te moe voor school. Dan wordt je kringetje steeds kleiner." Voor de Zandvoortse moeder blijft het moeilijk te bevatten hoe snel alles anders werd. "Ze had zo'n rijk social leven. Via school, maar Maja heeft ook jaren op hockey en surfen gezetten. En nu? Alles draait om controles en bloedprikken. Ik vraag me soms af: wat gebeurt er allemaal?!"
Tekst gaat door onder de foto.
Een negatief zelfbeeld, de overgang naar een nieuwe school, corona en lockdowns: waarschijnlijk is er niet één specifieke boosdoener voor Maja's eetstoornis aan te wijzen. In december wordt ze een tweede keer in het ziekenhuis opgenomen. Daarna krijgt ze het label stabiel-slecht. En daar blijft ze: het gaat niet beter, niet slechter, maar het blijft stabiel slecht met haar gaan.
Hoop door hulphond
"Maar dat is niet voldoende. We blijven constant zoeken: 'Wat kunnen we doen? Wat kunnen we nog meer doen?'" Via via hoort Lucyna hoe een lotgenoot genezen was van haar eetstoornis met dank aan een therapie hulphond. "We maakten een afspraak met het meisje en haar hond bij ons thuis. En Maja leefde helemaal op! Dat was echt bijzonder."
Het gezin ziet in de hulphond mogelijkheden die ze allang niet meer in de reguliere zorg zien. Niet alleen een maatje voor het meisje, maar iemand die de 24 uur per dag zorg en aandacht aan Maja kan geven die ze eigenlijk nodig heeft. "Zo kan het dier paniekaanvallen bij Maja aanvoelen en haar op die moeilijke momenten extra steun geven. Of mee naar het ziekenhuis voor de wekelijkse controles."
Maar een hulphond is duur. Zeker voor een alleenstaande mantelzorgster. Daarom is Lucyna een online inzameling gestart, waarmee ze hoopt een deel van het geld bij elkaar te krijgen. "Ik wil haar weer iets geven om haar weer zin in het leven te geven. Ze heeft wel wat plezier en motivatie verdiend, volgens mij."
Download de app
🔔 Blijf op de hoogte van nieuws uit jouw regio, download de gratis NH Nieuws-app via de App Store of de Google Play Store.