Aalsmeerse wint prijs met initiatief voor herinneringsvideo's ernstig zieke kinderen

Roos Brouwer-Klarus uit Hilversum meldde Living Memories aan bij de goededoelenactie van KRO-NCRV, in de hoop om iets terug te doen: haar zoontje Jaxx overleed toen hij nog maar een paar weken oud was, en de video die de stichting van hem maakte, is voor haar en haar man enorm waardevol. "Zo’n situatie is gewoon afgrijselijk. Het is nu zo belangrijk dat wij nog kunnen zien hoe hij was."

Ze heeft haar uiterste best gedaan om iedereen in haar netwerk een stem uit te laten brengen op Living Memories, zodat de stichting meer naamsbekendheid zou krijgen en andere ouders in een vergelijkbare situatie ook zo'n herinnering kunnen krijgen. "Want ik hoor ook van ouders die hier pas te laat van hebben gehoord."

Vijf jaar geleden begon Thinka Sanderse met dit initiatief, nadat ze als journalist voor NH Nieuws de 12-jarige Chantal uit Limmen met botkanker had gevolgd. Toen dit meisje overleed, bleek het materiaal van onschatbare waarde voor haar ouders. Daar wilde Sanderse meer mee doen. "Ik was al bijna tien jaar in vaste dienst, maar ik dacht: dit kan iets heel waardevols zijn, ik ga het gewoon proberen."

Inmiddels is ze fulltime bezig met stichting Living Memories en maakten zo'n 50 videomakers het afgelopen jaar 65 herinneringsvideo's van kinderen die 'een beperkte levensverwachting hebben', waar het er in het eerste jaar nog maar vijf waren.

Het gewone gezin

'Wat zou je doen als je een dag de baas in huis was? Wat vind je van je broertje en zusje? Wat doe je het liefst op zaterdag?' Het zijn simpele vragen die aan de kinderen op beeld worden gesteld. Niets over hun ziekte, niets over de dood. Zelf zijn ze daar meestal ook niet mee bezig, vertelt Sanderse. "Een meisje van 11 zei in haar video: als ik later groot ben, wil ik politieagent worden."

De videomaker loopt een dagdeel met het gezin mee en filmt gewoon de dagelijkse praktijk. Het ontbijt, een spelletje spelen, het in bad doen. Beelden die het gezin zelf niet kan maken, omdat er dan altijd iemand de camera vasthoudt. "Dat brengt hen later dan weer even bij hoe het was toen ze nog compleet waren", zegt Sanderse.

Vrijwilligers

De stichting draait volledig op donaties en sponsoren, want volgens hen mag 'een belangrijke blijvende herinnering aan je kind, zoals een videoportret, niet afhankelijk zijn van iemands portemonnee'.

Ook de videomakers doen dit vrijwillig. "De één is documentairemaker en de ander cameraman bij Nieuwsuur", zegt Sanderse. "Er zitten erbij die video's maken voor een miljoenenpubliek, maar dit werk geeft hen het meeste voldoening, terwijl dit het kleinste publiek is dat je kan bedenken."

Dochtertje

Voor Roos heeft de video inmiddels een nieuwe dimensie gekregen: elf maanden geleden kreeg zij een dochtertje dat erg op haar overleden zoontje lijkt. "Ik had het idee alsof ik Jaxx weer in m'n armen had, en dat is natuurlijk best wel heftig. Als ik nu de film terugkijk weet ik: dát is Jaxx, en dít is Liv."