In de serie 'Iconen' voegen we iedere keer een nieuw portret toe aan de eregalerij van Noord-Hollandse grootheden. Deze week is dat volleybalicoon Ron Zwerver. Tijdens de Olympische Spelen van Atlanta won hij de medaille waar hij altijd van had gedroomd.
Biografie
Naam: Ron Zwerver
Geboren: Amsterdam, 6 juni 1967
Beroep: volleyballer, trainer, coach
Erelijst: Olympisch goud (1996), Olympisch zilver op (1992), Champions League (1995), International Hall of Fame (2017), 463 interlands
Eigenlijk wilde de kleine Ron op voetballen, maar voor voetbal was hij met zeven jaar nog te jong. Volleyballen mocht wel. Dat speelde zijn vader ook. Mini-volleybal werd het, dat is volleybal met aangepaste regels. Dat speel je met z'n vieren en met een veel lichtere bal. "Ik vond het leuk en ik had er plezier in."
Voor Zwerver is volleybal nog steeds de mooiste sport die er is. Gevraagd naar wat hij dan zo mooi vindt aan dat spelletje, hoeft hij niet lang na te denken: "Probeer eens zes mannen op 81 vierkante meter te zetten. En dan proberen om die bal niet op de grond te laten. Die dynamiek vind ik mooi: het springen, het agressief naar de bal toe slaan, die bal naar de grond toe meppen. Ook als je een bal blokkeert, geeft dat een kick."
Zilver
Ron Zwerver is de meest gelauwerde volleyballer van ons land. Hij speelde 463 interlands en won belangrijke prijzen, zijn werkkamer hangt er vol mee, maar eentje won hij nog nooit: Olympisch goud. In 1992 in Barcelona was hij dichtbij geweest, na een "vreemd toernooi", zoals Zwerver het zelf noemt. "We verloren zo'n beetje alle poulewedstrijden."
De voorbereiding was dan ook verre van optimaal geweest: de coach en een aantal spelers vertrokken in de aanloop naar de Spelen. Lang was onduidelijk met welk team uiteindelijk gespeeld zou worden. "We bereikten als een godswonder de finale", herinnert Zwerver zich. "Maar daarna verloren we kansloos de finale van Brazilië."
Zwervers droom viel in duigen. "Het waren niet mijn leukste jaren", zegt hij terugkijkend. "Achteraf kun je stellen dat dat de jaren zijn waarin je jezelf gigantisch doormidden zaagt. Dat je gaat nadenken van: wil ik dit wel en hoe doe ik het dan? Wie heb ik daarbij nodig? Je wordt een stuk bewuster van de keuzes die je daarin maakt. Je voelt je daar ook steeds meer verantwoordelijk voor."
"Het was allemaal heel close. Het dubbeltje kan altijd de andere kant op vallen, maar gelukkig op die avond, op dat moment, viel het onze kant op"
Goud
Vier jaar later staan de volleyballers weer in de Olympische finale, nu tegen aartsvijand Italië. Alhoewel Zwerver ze niet als aartsvijand wil zien. Met een aantal van die jongens speelde hij per slot van rekening in hetzelfde Italiaanse clubteam. "Aan de andere kant speelden drie of vier teamgenoten."
Maar de strijd met de Italianen was er niet minder om. In de meeste onderlinge duels was Italië te sterk gebleken. Maar beide landen hadden nog nooit Olympisch goud gewonnen. Voor veel spelers was het nu of nooit. "Uiteindelijk werd het een gigantisch battle."
Een vijfde set moest beslissen over goud of zilver. "We waren eindelijk in staat om Italië op het belangrijkste moment te verslaan. De Italianen kwamen op setpoint, maar uiteindelijk wonnen we die pot. Het was allemaal heel close. Het dubbeltje kan altijd de andere kant op vallen, maar gelukkig op die avond, op dat moment, viel het onze kant op."
Kijk hier voor meer Noord-Hollandse iconen.
Download de app
🔔 Blijf op de hoogte van nieuws uit jouw regio, download de gratis NH Nieuws-app via de App Store of de Google Play Store.