Schrijver Antoine van Staveren laat mensen op zoek gaan naar innerlijke kind met nieuwe boek over hooggevoeligheid

Naast dat Antoine van Staveren schrijver en therapeut is, is hij ook oprichter van instituten EszenzZ en het EszenzZ Centre. Hier specialiseerde hij zich onder meer in hooggevoeligheid, fibromyalgie en eet- en identiteitsproblemen. Hooggevoelige mensen hebben volgens Van Staveren een breed scala aan eigenschappen. Zo ontvangen zij meer prikkels op een dag en duurt het dusdanig lang om deze te verwerken. Dat kan leiden tot vermoeidheidsklachten, maar biedt na vaststelling ook voordelen.

"Als therapeut heb ik het voordeel dat ik bij cliënten, door goed te kijken, bepaalde signalen kan oppikken", legt Van Staveren uit. "Waarna ik kan doorvragen of het klopt."

Innerlijke kind

Vijftien jaar lang verzamelde de schrijver uit Wervershoof de meest pijnlijke momenten die hooggevoelige mensen kunnen ervaren. "Deze ervaringen en momenten heb ik verzameld en gebundeld in dit boek", vertelt hij.

"Aan de hand van zijn boek kunnen mensen, door middel van tekstjes en afbeeldingen, contact maken met hun eigen innerlijke kind. Dit kan therapeutisch heel goed werken, maar het kan bijvoorbeeld ook als cadeau gegeven worden. Ook voor kinderen is het eventueel interessant."

Zijn schrijfinspiratie komt voort uit een cliënt die hij in 2006 onder zijn hoede had. Toentertijd overhandigde zij hem een boekje en zei daarbij: "Als ik het maar niet aan mezelf hoef voor te lezen." Dit zorgde direct voor een prikkel bij Van Staveren. 

"Toen ik het boekje opensloeg stonden daar allemaal tekeningen in van beren, met korte uitspraken", vertelt hij gisteren bij De Maandagavond Show. "Al die uitspraken begonnen met het woordje 'ik'. Toen ik haar vroeg om toch een zinnetje aan mij voor te lezen, duurde het bijna twintig minuten voordat ze dat eerste woord had uitgesproken. Ze kreeg het letterlijk niet uit haar mond, omdat ze daarmee zou bevestigen dat ze bestaat. Dat is op therapeutische basis ontzettend interessant."

Fijnbesnaard

Al op jonge leeftijd kwam de Wervershoofse schrijver erachter dat hij hooggevoelig was, vertelt hij op WEEFF Radio. "Door bijvoorbeeld kledinglabels die in mijn nek prikten of mijn prikkelende zondagsbroek die ik vroeger droeg", legt hij uit. "Anderen hebben daar misschien minder last van, omdat het een klein dingetje is, maar het gebeurt ook bij emoties. Emoties die goed te zien zijn, waardoor we sneller kunnen constateren dat ze niet lekker in hun vel zitten."

Hij noemt hooggevoeligheid voor de meeste mensen eerst een vloek, waarna ze leren om ermee om te gaan, waar ze veel voordeel uithalen. "Je bent dan fijnbesnaard, zeg ik altijd."