Ingeborg Elzevier vindt leven zonder acteren saai: "Ik had soms 260 voorstellingen per jaar"

De kleine Ingeborg ging een keer met haar moeder naar de Gijsbrecht van Aemstel en vanaf dat moment wist ze wat ze later wilde worden. "Toen ik dat op toneel zag, dacht ik: dat kan ik ook, dat vind ik leuk. Dat heeft me nooit meer losgelaten eigenlijk. Ik zat toen nog op de lagere school." Eenmaal op de toneelschool ontwikkelde ze haar talent en kreeg ze de Top Naeff-prijs, de prijs voor de meeste getalenteerde eindexamenkandidaat van haar lichting. 

Geen vrije tijd

"Eigenlijk was het ontzettend druk", herinnert Elzevier het begin van haar carrière. "Ik had soms wel een jaar met iets van 260 voorstellingen. "Het was toen heel gewoon dat je het ene stuk repeteerde en het andere stuk speelde. Je was eigenlijk dag en nacht bezig met dat vak. Je had bijna geen vrije tijd." Elzevier had weinig moeite om al die teksten uit elkaar te houden: "Dat ging eigenlijk vanzelf. Het wordt toch een soort van gewenning. Bovendien had je toen nog een souffleur, die heb je nu niet meer."

Rijk

De rol die Ingeborg speelde in In voor- en tegenspoed met Rijk de Gooijer, was op haar lijf geschreven. "Daar speelde ik zijn vrouw Dora, dat was erg leuk om te doen. Een heel oud mens was ik daar al. Toen moesten ze dat nog schminken, tegenwoordig kan ik daar zo voor op."

"Ik speelde een oude, ordinaire vrouw. Ik hou daar heel veel van, een rol die ver van me afstaat." Ook het spelen met Rijk de Gooijer ging haar goed af, terwijl hij toch een acteur was 'met een gebruiksaanwijzing'. Elzevier: "We konden enorm goed met elkaar opschieten. Hij kon een enorme brompot zijn, maar nooit tegen mij."

Na zes afleveringen was het klaar met haar favoriete rol. "Ik ging dood, dat vond iedereen heel erg. Maar dat was nu eenmaal in het stuk zo geschreven. Daar was niks aan te doen."

Saai

Twee jaar geleden vond Ingeborg Elzevier het genoeg. Ze was op een leeftijd gekomen dat ze klaar was met het hele land doorreizen. Ze wilde alleen nog wat kleine producties doen.

"Niet zo vaak meer en niet meer naar Winschoten of Maastricht." Maar toen kwam corona en had ze geen keuze meer. "In het begin dacht ik nog: lekker even niks doen. Toen dacht ik: het wordt wel een beetje saai." Uiteindelijk werd het wel heel erg saai. Zo saai dat ze het acteursleven begint te missen. Elzevier: "Het wordt zo'n ander leven, je hele leven is op acteren ingesteld."

Inmiddels kunnen de producenten alweer bellen. "Tenminste, als het niet honderd keer hoeft en niet in alle uithoeken van Nederland."

Kijk hier voor meer Noord-Hollandse iconen