Jordi en Jacqueline zijn alles kwijt na zakelijke klappen, maar waren nog nooit zo gelukkig

Het idee voor het boek ontstond kort na hun pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Die begonnen ze op het moment dat ze financieel aan de grond zaten. Voor de zoveelste keer. De kunst van het loslaten is de rode draad in het boek. Ze hebben het in eigen beheer uitgegeven en van de opbrengst hopen ze hun schulden te kunnen afbetalen. Niet met de bedoeling om weer te gaan ondernemen - dat nooit meer - maar om het relatief zorgeloze leven dat ze nu leiden te kunnen voortzetten. 

Lezingen

Daar horen lezingen bij, zoals afgelopen zondag in de Broedmachine in Beverwijk waar een volle zaal naar Jordi’s verhaal luisterde. "Zo’n lezing, dat zou ik eigenlijk vaker willen doen", zegt hij. "En niet omdat ik denk de wijsheid in pacht te hebben, maar juist om te vertellen hoe het níet moet.” Met een lach, maar met een serieuze ondertoon:  "Daar ben ik namelijk heel goed in... Misschien kan ik jonge ondernemers met mijn verhaal ervoor behoeden dat ze dezelfde fouten maken als ik." 

In de kern komt het erop neer dat de twee te goedgelovig zijn; te veel doeners, aanpakkers. En te weinig cijferaars. "Ik ben beter in vértellen dan óptellen", zegt Jordi. Zijn geschiedenis als ondernemer staaft die stelling. Twaalf ambachten, dertien ongelukken.

Zijn loopbaan als ondernemer begon rond 2009. In Velsen-Noord bouwde hij een zaak op voor bedrijfsvloeren. Ze hadden een mooi huis in Heemskerk. Totdat de bankencrisis toesloeg. Jordi: "Alle bedrijven trokken hun opdrachten terug en onze grootste klant, een bouwbedrijf, ging failliet. En net op het moment dat we 1,7 miljoen euro in de zaak hadden geïnvesteerd, trok onze grootste financier zich terug. We moesten een extra hypotheek nemen op ons huis, bij Lehman Brothers. Dat was de eerste bank die omviel... Het begin van de wereldwijde financiële crisis. Onze woonlasten gingen omhoog van 900 naar 3000 euro per maand."

Jacqueline, van origine fitnessinstructrice, begon een cateringbedrijfje en Jordi ging 's nachts kip inpakken bij een bedrijf in Zoetermeer. Dankzij de organisatie van een groot feest voor een advocatenkantoor, boekten ze in 2012 'gigantische cijfers.' Toch belde de bank met de opdracht het bedrijfskrediet van 15.000 euro binnen een paar dagen retour te storten vanwege 'teruglopende resultaten.' Jordi: "Door dat grote event waren onze cijfers in het derde kwartaal gigantisch. Het vierde kwartaal was ook nog heel goed, maar logischerwijs minder dan de drie maanden daarvoor. Voor de bank reden de stekker eruit te trekken. Binnen zes dagen moesten we dokken, anders zouden ze beslag op ons huis leggen. Toen wisten we het echt even niet meer.”

De uitgifte van aandelen van één euro per stuk via Facebook was hun redding. Binnen anderhalf uur hadden ze er vijftienhonderd verkocht, genoeg om de lening aan de bank terug te betalen. "We kregen in die tijd veel aandacht, holden van de ene naar de andere uitzending."  

De publiciteit dreef hen in de armen van de eigenaar van een zalencentrum in Amsterdam voor wie ze de horeca zouden gaan doen. Het was het begin van Clubs & Subs, een keten van restaurants in Amsterdam, Den Haag en Rijswijk. Jordi: "Het liep helemaal uit de hand. In korte tijd zijn we veel te snel gegroeid. Veel personeel, een heel jachtig leven. We hebben het teruggebracht tot drie restaurants in Amsterdam. Eind 2019 zijn onze dochter en schoonzoon erin gekomen. We hadden eindelijk rust. Het bleek een gouden formule. Mijn accountant belde in februari 2020 nog met de mededeling dat het heel goed ging. Na jaren sappelen hadden we het eindelijk, eindelijk goed voor elkaar." Twee weken later brak de coronacris uit.

Klap

Jordi: "We waren volkomen afhankelijk van de zakelijke markt en in de buurt gingen alle kantoren dicht, waardoor we ook niks met 'to go' konden doen." De overheidsvergoeding van 4.000 euro was een druppel op de gloeiende plaat.  "Zó hard gewerkt om het goed over te dragen aan onze kinderen en dan dít. Het was echt een klap." Die deelde corona uit op het moment dat zij intussen hun droom najaagden met een bed & breakfast in Papenhoven, Limburg. 

"Vrienden van ons hadden een gigantisch landgoed gekocht en wij zouden daar de bed & breakfast gaan runnen en er ook gaan wonen. Totdat ze op Hemelvaartsdag, ik zal het nooit vergeten, belden met de mededeling dat ze toch liever alleen doorgingen. We konden geen kant op. Hadden het contractueel niet goed geregeld." Het was het moment dat Jacqueline tegen hem zei: "We pakken onze rugzakken en gaan naar Santiago de Compostella lopen."

Jordi: "Niets hadden we meer. Niets behalve de bestelbus met bed, schoenen en wat kleding. We zijn aan de lopende band van een pizzafabriek gaan werken om de rit met de auto naar Banyuls in Zuid-Frakrijk te kunnen bekostigen. Van daaruit zijn we over de Pyreneeën naar Santiago de Compostella gelopen. We sliepen bij wijnboeren en in kloosters. We hadden vaak bar weer, maar wat voelden we ons goed!"

Vrij

Jacqueline: "Eindelijk alles achter ons gelaten. We hebben niets meer maar zijn vrij en nog nooit zo gelukkig geweest. Natuurlijk hebben we nog schulden. We moeten nog een hoop regelen met de belastingdienst. Maar na alles wat wij hebben meegemaakt, denken we: waar zouden we ons nog druk om maken?"

Dat is tevens de boodschap van 'DoenDenken.' Jordi: "Mensen die we tijdens onze tocht tegenkwamen en met wie we aan de praat raakten, vroegen ons vaak: hoe doen jullie dat toch? Hoe zijn jullie zo positief gebleven? Daarop probeer ik in het boek op een luchtige manier antwoord te geven."

Ze hebben een aanbod advertenties te gaan verkopen voor een magazine aan de Spaanse kust. Opgeteld bij de opbrengst van het boek plus de lezingen, hopen ze genoeg te hebben hun huidige leven te kunnen voortzetten. Intussen denken ze antwoord te hebben gevonden op de vraag: waarom overkomt óns dit steeds? "Heel simpel", zegt Jordi.

"Wij zijn te goed van vertrouwen. Wij hebben nooit iets gehad met geld. Wij maken liever een mooi broodje of zetten een goed evenement neer. De mensen met wie wij zaken hebben gedaan, blijken het puur voor het geld te hebben gedaan en hebben misbruik gemaakt van ons enthousiasme. Met mijn lezingen wil ik jonge mensen daar op voorbereiden. Ik weet namelijk precies hoe je het níet moet doen."