Politiek tekenaar Joep Bertrams: "Ik doe wat ik het liefste doe"

Joep Bertrams begint de dag met het lezen van de kranten en het luisteren naar de radio, in de hoop een onderwerp te vinden voor de krant of het tijdschrift waar hij voor tekent. Deze keer is het onderwerp de kabinetsformatie, waar maar geen einde aan lijkt te komen.  Al schetsend gaat hij op zoek naar een beeld om een ingewikkelde kwestie in een tekening te vatten. Het wordt een vis. Bertrams: "Als iets snel gaat dan is het vers, dan is het goed. Een rotte vis kennen we allemaal. Als je een vis lang bewaart dan gaat ie stinken. Als je de verkiezingen als een verse vis ziet, hoe zou die er nu uitzien? Dat vind ik dan een mooie metafoor."

Als er een idee is voor de tekening, maakt Bertrams eerst een pentekening.

"Ik wil altijd een beetje met de hand blijven werken. In principe zou je het allemaal digitaal kunnen doen." 

Zodra de tekening klaar is, wordt ie gescand om digitaal te worden bewerkt. Je ziet de vis in iedere versie van Bertrams viezer en viezer worden, compleet met maden en vliegen.

"Dat is een natuurwet", zegt Bertrams, "hoe langer je 'm bewaart, maar ook hoe langer je ermee bezig bent, hoe viezer hij wordt. Dan krijg je de democratie in beweging. En die wordt voornamelijk veroorzaakt door de ellende eromheen."

Lesgeven

Tekenen vond Bertrams als kind het leukste om te doen. Maar zijn ouders wilden liever niet dat hun Joep tekenaar zou worden. In de familie waren voorbeelden van ooms die het als kunstenaar probeerden, maar er niet van konden leven. Hun zoon moest liever een beroep leren. Dat werd de lerarenopleiding.  Bertrams: "Ik heb nog jaren lesgegeven, eerst op een middelbare school en later op de academie." Maar het beperkte zich niet tot lesgeven: er kwamen ook steeds meer opdrachten van derden. Bertrams had het er maar druk mee. "Dan kom je thuis en wil je voor jezelf gaan werken. Dat liep dan toch een beetje uit de hand, dat je te lang doorging. De volgende ochtend moest je weer naar school. Dan zorgde ik dat de jongens en meisjes aan de slag gingen, maar zelf viel ik zowat in slaap."

Het Parool

Het andere werk werd zoveel dat hij besloot om met lesgeven te stoppen. Bertrams tekende voor een vakbondsblad en illustreerde kinderboeken (met twee van die boeken viel hij zelfs in de prijzen). Via die illustraties werd hij gevraagd voor de jongerenpagina Goochem van Het Parool. Toen dat, met de komst van een nieuwe hoofdredacteur, stopte, vroeg diezelfde krant hem als politiek tekenaar. En op die plek kon Bertrams zijn naam definitief vestigen. 

"Het is leuk werk, je doet wat je het liefste doet. Als werk is het ideaal. Ik kan het iedereen aanbevelen."

Kijk hier voor meer Noord-Hollandse iconen