Ongeloof en woede bij eigenaar sportschool: gedwongen vertrek al eind december

Eergisteren kreeg Ter Veen het nieuws te horen van woningcorporatie Parteon. "Zonder aankondiging, zonder te zeggen waar ik anders terecht kan. Ik wist dat het eraan zat te komen, maar dan ga je toch eerst met elkaar overleggen?" Zijn gevoel op dit moment: "Ongeloof en woede."

Een woordvoerder van Parteon laat aan NH Nieuws weten dat de eigenaar al een lange tijd een tijdelijk huurcontract heeft bij de corporatie, dat elke keer stilzwijgend is verlengd. "Daar heeft hij ook de vruchten van geplukt, want het is geen marktconforme huur."

De woningcorporatie kijkt of Ter Veen langer kan blijven, omdat er nog geen concrete sloopdatum is voor het pand. "Maar het is wel eindig."

In januari nam de gemeenteraad van Zaanstad een motie aan waarin het college werd opgeroepen de sportschool te helpen. Op een steenworp afstand van de huidige plek komt een appartementengebouw, waarin plaats zou moeten zijn voor de sportschool tegen een marktconforme prijs. In juli kreeg ter Veen echter door dat de huurprijs zo hoog zou worden dat hij dat nooit op zou kunnen brengen.

Tekst loopt door onder de reportage die NH Nieuws eind juli maakte

Volgens raadslid Jaap Keijser van de Partij voor Ouderen en Veiligheid staat in de aangenomen motie ook dat Zaanstad ervoor moet zorgen dat de sportschool behouden blijft voor de buurt. De gemeehte moet dan dus ook meezoeken naar een nieuwe plek voor de sportschool.

Daar merkt Ter Veen nog niet veel van. "De gemeente helpt niet fantastisch mee, die vindt vooral dat het mijn probleem is. Ondanks een aangenomen motie van de raad sta ik met mijn rug tegen de muur." Een woordvoerder zegt dat de gemeente graag wil meehelpen, maar dat de mogelijkheden beperkt zijn: "We zijn geen vastgoedbedrijf."

Project

Het steekt de eigenaar vooral dat hij dertien jaar geleden door de gemeente en Parteon is gevraagd om dit project op te starten. Destijds was er veel problematiek rondom hangjongeren in de buurt. Ter Veen ging met ze aan de slag en inmiddels is het aantal klachten behoorlijk verminderd. "En nu hebben we een levensvatbaar, prachtig bedrijf waar drie gezinnen van leven, maar moeten we weg. Het voelt alsof er een stoel onder je vandaan wordt getrokken. Het is dramatisch. Voor mezelf, mijn kinderen en mijn leden."