Afghaanse Seweta uit Amsterdam over situatie in Afghanistan: "Niemand is veilig"

"Ik word ermee wakker en voordat ik ga slapen kijk ik wat de laatste ontwikkelingen zijn." Seweta Zirak volgt het nieuws op de voet. Ze heeft er nog veel familie wonen en maakt zich heel veel zorgen. Zo komt ze ook niet in contact met haar twee kleine neefjes met wie Zirak is opgegroeid. "Ik maak mij enorme zorgen. Ik ben gewoon de wanhoop nabij."

In Kabul heeft Zirak nog wel contact met haar familie al is het heel beperkt, omdat ze hun batterij zoveel mogelijk proberen te sparen. Volgens haar familie is het er totaal stil. "Ik denk dat het de stilte voor de storm is", vertelt ze. In de stad zijn er op een aantal plekken winkels geplunderd. Maar hoe het precies zit weet ze niet. "Ik hoorde dat er nog niet zo heel veel Taliban is. Maar hoe het zit weet niemand. Niemand mag naar buiten." Het is heel beangstigend, vertelt ze. "Het is horror."

Het is te laat om nu nog te vluchten, vertelt Zirak. Haar familie kan nu niet weg. "Dat is nu te gevaarlijk. Ze zitten thuis." Zirak is van de etnische minderheid Hazara. "Ze weten niet wat ze moeten doen. Hun gezicht, hun uiterlijk is een uitnodiging tot." Ze zijn hun leven niet zeker, vertelt zij.

Familiebezoek

Twee weken geleden kwam Zirak terug uit Afghanistan. Ze wilde heel graag dat haar kinderen hun opa en haar vader, zouden ontmoeten. "Ik ben eerder gegaan, omdat de situatie verslechterde. Het was door het oog van de naald." Zirak voelde de bui al hangen en heeft aan de school gevraagd of ze negen dagen eerder daarheen kon. Ter plaatse heeft ze haar kinderen zoveel mogelijk binnengehouden. "Ze hebben geen traumatische dingen gezien, maar wel veel verdriet van andere mensen."

Eenmaal thuis zit Zirak heel erg in de stress. Ook daar is de angst aanwezig en doet zij de gordijnen zo dicht mogelijk. "Ik heb het gevoel dat ze in mijn huis kijken. Ik durf niet alleen thuis te zijn met mijn kinderen. Zoveel angst heb ik." Die angst deelt ze met haar vriendin in Den Haag. Ze durven daarom ook bijna niet met elkaar te bellen, vertelt ze: "Als we de telefoon opnemen dan zeggen we 'hallo' en dan barsten we in huilen uit." 

Sluwe vossen

Volgens haar is de Taliban gevaarlijker dan hiervoor. "Eerder waren het sluwe beesten en sloegen ze om zich heen. Maar nu gaan ze strategischer te werk. Dat is het gevaarlijkste. Het zijn sluwe vossen. Als die monsters zo'n groot stuk van aarde in handen hebben, dan is niemand veilig." 

Zirak maakt zich vooral zorgen om de etnische minderheden en om de mensen van andere stammen die het niet eens zijn met de Taliban, maar eigenlijk maakt ze zich grote zorgen over iedereen die daar woont. "Eigenlijk is niemand veilig", vertelt ze. "Het is desastreus voor de hele wereld. Ik vind het onbegrijpelijk dat de mensen kijken, maar niks doen. Ik hoop dat er op korte termijn toch een oplossing komt."