Praten over rouw: Silvie (12) verloor na acht jaar haar stiefvader

Het is slechts een kleine drie maanden geleden als Erik-Jan na een lang ziektebed komt te overlijden. "Ik noemde hem altijd Doedoe", vertelt Silvie. "Dat deed ik al sinds ik 4 jaar was."

Acht jaar lang speelde haar stiefvader een belangrijke rol in haar leven. "Hij is heel aardig en lief en als je hulp nodig had, kon ik altijd naar hem toe gaan", vertelt Silvie. Volgens haar moeder was hij voor de kinderen als een echte vader. "Ik heb drie kinderen en ook Erik-Jan heeft drie kinderen. Om het weekend kwamen ze slapen dus er was altijd drukte, reuring en bedrijvigheid", legt Marloes Willebrands uit. 

Tekst gaat door onder de video.

Tweeënhalf jaar terug krijgt Erik-Jan klachten en allerlei ontstekingen in zijn lichaam nemen de overhand. Vorig jaar augustus wordt duidelijk dat hij lijdt aan een beenmergziekte. Afgelopen januari gaat het ineens hard bergafwaarts. Marloes: "Hij lag in het ziekenhuis in Leiden, dat is niet om de hoek. Daar was hij niet continu, maar het hield wel in dat ik daar twee tot drie keer per week naar toeging. Dat was verschrikkelijk hectisch."

Boeklancering

Verrast zijn Marloes en Silvie als de telefoon gaat en hun goede vriendin, kinderboekenschrijfster Lorena Veldhuijzen, aan lijn hangt. Veldhuijzen wil het eerste exemplaar van haar nieuwe boek 'Het iets', aan Silvie overhandigen. Marloes: "Dat is natuurlijk een hele eer, zeker ter nagedachtenis aan Erik-Jan."

Het boek gaat over een jongetje Frederik die zijn moeder verliest. "Hij probeert een vlinder te vangen op het balkon, zijn moeder komt hem helpen, maar buigt naar voren en valt plat op de grond. Ze is eigenlijk overleden, maar dat woord gebruikt Frederik niet, want hij vindt het moeilijk om te zien dat zijn moeder daar ligt en te ervaren dat zijn moeder er nooit meer is. Dan gaat hij op de vlucht voor 'het iets'", legt Veldhuijzen uit. 

'Een unheimisch gevoel'

Het boek schreef Veldhuijzen in coronatijd tijdens de eerste lockdown, waarbij 'het iets' maar al te prominent aanwezig was. Lorena: "Wat ik om mij heen zag was dat heel veel mensen met 'iets' rondliepen. Een 'unheimisch' gevoel, een gevoel dat schuurt in een omgeving die zomaar verandert. 'Het iets' is er ook wanneer je ouders overlijden of je ouders scheiden en dat moet je een plek geven."

Met het boek wil Lorena Veldhuijzen kinderen, maar ook volwassenen helpen om het gesprek op gang te brengen over het verliezen van een dierbare. Want dat is lang niet zo eenvoudig, ervaren ook Silvie en haar moeder. Marloes: "We proberen zoveel mogelijk door te gaan, leuke dingen doen en goed voor onszelf te blijven zorgen. De eerste weken hebben we steeds allerlei van zijn favoriete gerechten gekookt, en op die manier proberen we zijn gedachtegoed levend te houden."