Texel was eind jaren zestig walhalla voor hippiejongeren: "We voelden ons er vrij"

Als jongen van achttien jaar stond Vrijhof tussen de langharige, vredelievende hippies. Met het boek Kogerstrand 1967 blikt hij vol weemoed terug op de Summer of Love op Texel. "We voelden ons vrij, los van onze ouders en waren allemaal lief voor elkaar, dat is niet gelogen." 

Hij trok met een groepje vrienden uit IJmuiden naar Texel, even weg van het keurslijf van werk en ouderlijke dwang. Op Texel troffen ze veel andere jongeren die op zoek waren naar vrijheid, liefde, avontuur en muziek. Aad sliep met zijn vrienden op duincamping Kogerstrand, die toen nog was opgedeeld in een jongens- en meisjesafdeling. "Er was ook controle. Dan hadden we een ontmoeting bij de meisjes en moest je 's nachts tijgerend door het helmgras terug."

Regime

Op de camping heerste nog een ouderwets regime, maar in beatboerderij Sarrasani was het vrijheid blijheid. In de grote schuur die provisorisch was omgebouwd tot dans- en concertzaal traden bands als The Golden Earrings, The Outsiders en Cuby + Blizzards op. Er werd volop geblowd en het was dè plek waar jongens en meisjes elkaar ontmoetten.

"Ik vond de muziek wel leuk maar ik stond nooit vooraan bij het podium", weet Vrijhof nog, "mijn ogen waren meer gericht op de meisjes. En als er dan een rustig nummer was, danste je dicht tegen elkaar aan op de veel te kleine, volle dansvloer."

Vrijheid

Naast de muziek, de liefde, drank en drugs versterkte ook de natuur van Texel het gevoel van vrijheid. "Ik sprong 's ochtends vaak met spijkerbroek en al de zee in. Dat was dan mijn natuurlijke bad. Het was heerlijk om zo in de natuur te zijn", vertelt Vrijhof.

Uit zijn boek Kogerstrand 1967 spreekt het verlangen naar deze tijd. "Het was een belangrijke tijd waarin de jeugd vrijheid heeft leren kennen. Waarin ze los kwamen van de oudere generatie en de na-oorlogse grauwe tijd." Ze kleedden zich kleurig, hadden lang haar, streefden naar vrijheid en waren aardig voor elkaar. "Deze periode heeft mij gevormd", zegt Vrijhof. "Ik verlang er vaak naar terug. In het boek heb ik die tijd tot leven proberen te brengen."