Elf jaar cel en tbs geëist tegen vader die jonge Bussumse moeder doodde

Het Bussumse gezinsdrama vond plaats in de vroege ochtend van zaterdag 19 september. Het gaat dan al een tijd niet goed met het gezin. De vader en moeder leven apart van elkaar, de vier jonge kinderen van het gezin zijn al een tijdje uit huis geplaatst. Dat gebeurt nadat de school aan de bel heeft getrokken: ze zien daar dat de kinderen 'apart gedrag vertonen', ook zijn er zorgen over het zeer kleine huisje waarin ze wonen. 

Dat de kinderen niet meer thuis wonen doet zowel vader als moeder pijn. De moeder mist haar kinderen ontzettend thuis en wil niets liever dat ze terugkomen. Dat verwijt ze haar man: hij moet zorgen dat ze gewoon weer naar huis komen. 

Heftige woordenwisseling

De vader woont niet thuis, maar op een ander adres, in Amsterdam. Toch komt hij elke dag naar Bussum: voor zijn krantenwijk en om pakketjes te bezorgen. Als hij op de bewuste septemberdag bij zijn vrouw thuis binnenloopt, ontstaat er weer een woordenwisseling over de kinderen. De vrouw beveelt K. er voor te zorgen dat ze kinderen weer thuis komen wonen. Dat heeft hij op allerlei manieren geprobeerd, maar het is hem niet gelukt. Dat kan zijn vrouw maar niet accepteren. 

De woordenwisseling over de kinderen loopt uit de hand. De situatie escaleert zodanig dat K. op een gegeven moment een touw pakt dat in de gang ligt en om de hals van de vrouw doet. Hij trekt het stevig aan, en wurgt haar. Of ze meteen overlijdt is niet helemaal duidelijk. Volgens K. niet, maar er is niemand anders die daar iets over kan zeggen.

Tekst gaat door onder de foto.

Steekpartij op krantendepot

Met de gedachte dat zijn vrouw nog wel leeft, pakt K. zijn spullen om 'gewoon' naar zijn werk te gaan. Het is rond half vijf 's ochtends: hij moet zijn kranten gaan rondbrengen. Het krantendepot is om de hoek. Als de man binnenloopt, gaat het nog een keer mis. Hij krijgt het aan de stok met een collega, die volgens hem denigrerende grapjes over hem maakt en over het feit dat zijn vier kinderen niet meer thuis wonen.

K. pikt dat niet. Hij grijpt een mes en steekt zijn collega twee keer. Eén keer in zijn rug, één keer in zijn buik. Hij raakt ernstig gewond. Andere collega's ontfermen zich over hem en bellen meteen de politie. Die staat snel op de stoep. Ze horen van mensen op het krantendepot wie de dader is. 

Vrouw al overleden

Na de steekpartij vertrekt K. meteen. Met het mes nog in zijn hand, stapt hij op zijn scooter terug naar huis. Daar vindt hij zijn vrouw weer. Ze ligt in de slaapkamer, op de grond. K. merkt dat ze niet meer reageert. Hij schudt haar een paar keer heen en weer, maar er komt geen reactie. Hij pakt zijn telefoon en belt de politie: zijn vrouw is overleden.

De politie staat binnen een paar minuten in het huis, K. heeft de politie dan nog aan de telefoon. Een van de agenten ziet de naam op het naambordje voor de deur: de naam van K. De naam die hij even daarvoor hoorde vallen als dader van de steekpartij. De politie weet meteen dat het mis is. De agenten vinden de vrouw en beginnen meteen met reanimeren. Het mag niet baten. Het ambulancepersoneel concludeert later dat ze overleden is. K. wordt door de agenten in de boeien geslagen en afgevoerd. 

Enorme spijt

K. zit sinds de moord vast. Het valt hem zwaar, vertelde hij vandaag aan de rechtbank. Hij zegt enorme spijt te hebben van wat er is gebeurd. "Ik was mezelf niet, ik weet niet wat mij bezielde", geeft hij een paar keer aan. "Het werd me op dat moment allemaal te veel. Ik had grote zorgen. Over mijn vrouw, mijn kinderen en mijn werk. Dat heeft mij in de war gebracht. Vooral om mijn kinderen maakte ik mij erg druk. Ik wist niet hoe het met ze ging en zag ze niet meer. En als ik ze al zag, schrok ik van hoe ze eruitzagen."

Als het kon, zou hij alles het liefst terugdraaien. "Ik hield zielsveel van mijn vrouw en van mijn kinderen. Ik zou er alles voor over hebben om dit ongedaan te maken. Als ze nu tot leven zou komen, zou ik er alles aan doen om te zeggen dat het mij ontzettend spijt."

Datzelfde geldt voor de steekpartij. "Door de denigrerende grapjes, werd het zwart voor mijn ogen. Hoe het precies gegaan is, kan ik mij niet meer goed herinneren. Maar ik heb een mes gepakt en mijn collega neergestoken. Dat is een fout. Dat had ik niet moeten doen. Pas nu ik er achteraf op terugkijk, bedenk ik me dat ik ook gewoon weg had kunnen lopen. Dat had ik moeten doen, maar heb ik niet gedaan. Dat neem ik mijzelf nu erg kwalijk. Hier zit een gebroken mens voor u. Dit is allemaal veroorzaakt doordat mijn kinderen uit huis zijn geplaatst. Daarvoor hadden wij een prima en rustig leven. Dit had nooit mogen gebeuren, ik schaam mij heel erg."

Het lot van zijn kinderen gaat K. erg aan. Hij zou niets liever dan vrijkomen en weer een goede vader voor ze zijn. "Ik wil het allerbeste voor ze", zegt hij. Het is ook voor het eerst dat hij met justitie in aanmerking komt. Volgens zijn advocaat was hij voor het doden van zijn vrouw en de steekpartij een goed burger.

Gevangenisstraf

De verdachte gaat dus diep door het stof en betuigt spijt, maar toch neemt de officier van justitie K. het doden van zijn vrouw en het neersteken van zijn collega zeer kwalijk. "Het is een heel onwerkelijk verhaal", betoogde ze. "Vast staat dat u uw vrouw met een touw heeft gewurgd en daarna heeft achtergelaten. U heeft uw kinderen hun moeder ontnomen en uw vrouw haar belangrijkste bezit: haar leven. Uw vrouw was een goede moeder. Het lukte haar misschien niet om uw kinderen goed te verzorgen, maar ze hield zielsveel van ze. Uw kinderen zullen altijd moeten leven met het feit dat hun moeder er niet meer is en dat dat komt door hun vader. Op alle belangrijke momenten in hun leven zullen ze het zonder hun moeder moeten doen. Dat is onvergeeflijk. Het doet ze nu al ontzettend veel verdriet."

Ook dat K. na het doden van zijn vrouw zomaar is weggegaan, rekent de officier van justitie hem aan. "U bent daarna weg gegaan alsof er niets is gebeurd en heeft uw vrouw aan haar lot overgelaten. U moest werken, want uw baas had al gebeld. Daar gaat het weer mis en heeft u om een mogelijke roddel uw collega neergestoken met meerdere verwondingen tot gevolg. Dat was niet levensbedreigend, maar wel ernstig."

Verstandelijke beperking

De officier van justitie zegt niet anders dan een zware straf te kunnen eisen. Ze komt tot elf jaar celstraf met tbs met dwangverpleging. "Dat is een zware straf, maar wat mij betreft wel een passende straf. Het zijn ernstige feiten", betoogde ze.

De tbs met dwangverpleging eist de officier van justitie omdat de man een verstandelijke beperking zou hebben en er mede daardoor  kans op herhaling zou zijn. Niet meer voor de moeder, want die is er niet meer. Maar wel voor andere mensen met wie hij omgaat: een eventuele nieuwe relatie in de toekomst, collega's of de hulpverleners die de zorgen voor zijn kinderen op zich nemen. 

De rechtbank doet over twee weken uitspraak.