Oud-politieagent met PTSS gered door hulphond Funky: "Ik durf de straat weer op"

Posttraumatische stress-stoornis, afgekort PTSS, ontstaat volgens De Korte als iemand veel schokkende en traumatiserende gebeurtenissen heeft meegemaakt en die niet goed heeft verwerkt. “Het is een ziekte waar ik elke dag mee te maken heb”, vertelt hij op de radio bij Haarlem105. “Ik ben bijna veertig jaar werkzaam geweest als politieagent in Haarlem en omgeving, tot ik werd gediagnosticeerd.”

"Zoiets overkomt mij niet"

Na een drukke periode en een reorganisatie op het werk, ging het fout bij de oud-agent. “Na een gesprek met mijn chef over functies die komen te vervallen werd het te veel”, zegt hij. “Ik ging verward naar huis, wist niet eens meer hoe ik gereden was. Ik dacht dat ik overspannen was, maar de huisarts verwees me door naar een psycholoog. Daar werd de eerste diagnose van PTSS vastgesteld. Dan denk je: zoiets overkomt mij niet, maar het kan iedereen gebeuren.”

Achteraf bleek dat de politieagent de heftige gebeurtenissen die hij de afgelopen veertig jaar heeft meegemaakt, niet heeft verwerkt. “En dan begint het pas. Ik begon me meer terug te trekken en durfde de straat niet meer op. Mensen om me heen begrepen me niet en collega’s zag ik niet meer. Dan raak je langzaam in een isolement. Ik zat op de bank met de gordijnen dicht en werd depressief. Uiteindelijk zo erg dat ik suïcidaal werd. Ik wilde alleen maar rust, en de rest interesseerde me niet meer.”

"Mijn ziekte zal altijd blijven"

Op aanraden van zijn vrouw en kinderen komt De Korte bij Stichting Hulphond terecht. Daar ontmoet hij labrador Funky. “Mijn ziekte zal altijd blijven, maar dankzij mijn hond ben ik stapje voor stapje weer aan het leven in plaats van overleven. Ik kwam weer van de bank, durfde weer boodschappen te doen en hij maakt me wakker als ik nachtmerries heb. Hij doet zoveel voor me, daar ben ik ontzettend dankbaar voor.”

Met het boek ‘Spoken Bestaan – afgekeurd maar in mijn hoofd gaat het politiewerk dagelijks door’ wil de oud-agent mensen meenemen in de strijd tegen PTSS. “Ik wil geen dubbeltje verdienen aan het boek. Alle opbrengsten gaan naar Stichting Hulphond. Ik hoop dat mensen zich kunnen herkennen in wat ik beschrijf. Al kan ik maar één iemand helpen, dan heb ik al gewonnen.”