Fotograaf Monique Belier uit Grootebroek maakte een bijzonder fotoproject, genaamd Small Town Boy, over hoe het is om als een van de weinige kinderen van kleur op te groeien in een 'wit dorp' in West-Friesland.
Monique Belier is auteur en fotograaf en studeert momenteel aan de Fotoacademie in Amsterdam. Zelf groeide Belier op in Bovenkarspel, waar toen nog niet veel mensen van kleur woonden. Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig kwamen er veel autochtonen gezinnen van Amsterdam in dorpen in West-Friesland wonen en groeiden in deze 'witte' dorpen op. "Ik had toen ik jong was een grote vriendengroep van veel verschillende nationaliteiten. Zelf spraken wij niet over de huidskleur die zij hadden", vertelt ze aan NH Nieuws.
Fotoreportage
De laatste jaren kregen we te maken met vele Zwarte Pieten-discussies en ook de Black Lives Matters-demonstraties. Bij Belier kwam hierdoor de vraag in haar op hoe het is om met een andere nationaliteit op te groeien in een klein dorp.
Zo ontstond het idee om oude, maar ook nieuwe bekenden met een andere nationaliteit deze vraag te stellen en een fotoreportage te maken. Als locatie voor de portretten koos Belier het leegstaande Snouck van Loosenziekenhuis in Enkhuizen.
Toen Monique contact zocht, waren sommigen positief en andere weer terughoudend. "Het is kwetsbaar om je verhaal te vertellen, want het is een gevoelig onderwerp", legt ze uit. Er kwamen verschillende verhalen naar boven. Zo hadden sommigen weinig last van racisme, maar werd de ander getreiterd, gepest, nageroepen en van haar fiets getrokken.
Lees hieronder een van de portretten:
Gela Pique (2003), student VWO
Van kleins af aan ervaar ik racisme in het dagelijkse leven. Een van de allereerste herinneringen die ik heb, was toen ik een jaar of drie, vier, was en ik op de peuterspeelzaal zat. Van een paar kindjes mocht ik niet meedoen, omdat ik bruin was. Die opmerking had veel impact, want vanaf dat moment was ik altijd bang dat mensen zouden opmerken dat ik anders was.
Ook Sinterklaas vond ik altijd super leuk en spannend en ik genoot er elk jaar van. Maar toch zag ik als jong meisje altijd tegen de intocht op. En ook het bezoek van Sinterklaas en Zwarte Piet op school vond ik geen pretje. Ik zag de gelijkenissen van mezelf en Zwarte Piet en was bang dat andere kinderen dit ook zouden zien. De volle lippen en het kroezige haar. Vreselijk vond ik dat, ook bij mezelf.
Nu, op de middelbare school, ga ik vaak om met buitenlandse meisjes, omdat ik me nooit echt comfortabel voel bij een groep witte meisjes en jongens. Dit komt omdat er vaak openlijk grappen worden gemaakt over donkere mensen, waar ik bij sta. Het geeft me een ongemakkelijk gevoel en ik wil het daarom liever uit de weg gaan.
Bepaalde cafeetjes, waar veel vrienden van mij komen, mijd ik. Ik kan er niet naar toe, omdat ik het gevoel krijg dat ik daar gewoonweg niet welkom ben en er regelmatig word uitgescholden.
Belier hoopt dat haar fotoreportage aanleiding geeft tot een gesprek. "Voor veel mensen is racisme abstract. We zien vaak alleen een grote demonstratie op tv, of we lezen ergens cijfers en mensen kijken hier vaak voor weg. Pas als je het persoonlijk maakt, doet het wat met iemand. Ik hoop dat mensen het lezen en zien en dan eerder bereid zijn om erover te praten."
Belier heeft al veel positieve reacties ontvangen. Wat als opdracht voor de fotoacademie begon, is het uiteindelijk een eigen leven gaan leiden en een succes geworden. "Ik heb hele mooie mailtjes en reacties ontvangen. Ik voel mij verantwoordelijk voor de manier waarop de verhalen naar buiten worden gebracht en ik hoop dat ik hiermee meer bewustzijn over racisme heb gecreerd."
Meer nieuws uit West-Friesland?
💬 Blijf op de hoogte via onze Facebookgroep Nieuws uit West-Friesland. Reageer, discussieer en deel jouw nieuws
📰 Volg de laatste berichtgeving altijd via weeff.nl
🔔 Download de app van WEEFF en krijg een melding bij belangrijk nieuws uit jouw buurt
📧 Stuur ons jouw tips op via [email protected] of app ons via 06-23405405
✏️ Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]