ALKMAAR - Ontwaken uit een coma om vervolgens te ontdekken dat de liefde van je leven dood en begraven is; het overkwam Amsterdammer Leo (54), toen hij van de beademing werd afgehaald op de intensive care van het Alkmaarse Noordwest Ziekenhuis. Een week na zijn ontslag deelt hij gebroken, maar ook dankbaar voor de liefdevolle zorg van verplegers, zijn verhaal met NH Nieuws. "Ik heb haar geen kusje meer kunnen geven of vast kunnen houden."
Leo voelt zich halverwege februari plotseling niet lekker. Corona, zo blijkt. De klachten vallen mee dus mag hij thuis in quarantaine. Zijn vrouw (81), al dertig jaar zijn geliefde, is op dat moment nog niet besmet geraakt, maar valt wel in de risicogroep. Desondanks piekert ze er niet over om haar man alleen te laten.
Omdat Leo zijn vrouw niet wil besmetten, betrekt hij een speciaal ingerichte quarantainekamer - tot grote ergernis van zijn echtgenote. "Ze kon niet tegen de eenzaamheid. Dan riep ze na een tijdje vanuit de huiskamer: Leo, kom nou gezellig bij me aan tafel zitten. Laten we samen eten, ik kan hier niet tegen", vertelt hij.
Samen in ziekenhuis
Anderhalve week later voelt Leo zich 's ochtends zo slecht, dat hij wordt opgenomen in het OLVG-ziekenhuis in Amsterdam en op de intensive care in slaap wordt gebracht. Een paar uur later wordt ook zijn vrouw ineens erg ziek en belandt net als haar man in het ziekenhuis, waar ze diezelfde dag nog onverwachts overlijdt. Dat is volledig aan Leo voorbij gegaan.
Liefde kent geen getallen. We waren verliefd en wilden bij elkaar zijn. Het was een heerlijke tijd"
Zijn vrouw had in het bijzijn van al haar kinderen nog een helder moment voor ze stierf, weet Leo. inmiddels via hen te vertellen. "Ze hebben echt afscheid kunnen nemen en hun liefde naar elkaar uitgesproken. Ik heb er niet bij kunnen zijn. Als ik daaraan denk, voel ik een intense steek van jaloezie. Erg hè?", zegt Leo, terwijl hij de tranen hoorbaar de vrije loop laat.
Briefje
Terwijl z'n vrouw haar laatste adem uitblaast, ligt Leo even verderop in coma. Maar omdat de corona-afdeling overvol raakt in Amsterdam, wordt hij overgebracht naar het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar.
Met veel dankbaarheid kijkt hij terug op de liefdevolle zorg die hij daar ontving. "De verplegers daar vroegen de kinderen een briefje te schrijven met persoonlijke informatie, zoals mijn hobby's. Patiënten zijn geen nummers. Ik ben daar zo lief behandeld."
Hij wordt uiteindelijk tien dagen lang in slaap gehouden. Alsof het lot het zo heeft gewild, wordt hij nota bene tijdens de begrafenis van zijn vrouw, een week na haar overlijden, wakker.
Zijn jongste zus krijgt tijdens de dienst plotseling een belletje vanuit het ziekenhuis. "Leo wordt uit zijn kunstmatige slaap gehaald", klinkt aan de andere kant van de lijn. "Hij heeft dan vast behoefte aan een vertrouwd gezicht." Hij weet op dat moment nog niet dat hij zijn grote liefde nooit meer terug zal zien.
Liefde over leeftijd
Dertig jaar geleden werd L. smoorverliefd op z'n 27 jaar oudere vrouw, vertelt hij aan NH Nieuws. De twee ontmoetten elkaar in Amsterdam dankzij een gemeenschappelijke deler: het geloof.
Tijdens een bijeenkomst van Jehova's Getuigen in Oud-West sloeg de vonk over. "Ondanks het leeftijdsverschil vond ik haar zo'n mooie, jong uitziende vrouw met een prachtige, gave huid. Ze was echt een verschijning. Een intrigerende vrouw met een zwaar leven achter de rug. Ik was verliefd."
In 1938 kwam de vrouw van Leo ter wereld in het toen nog gekoloniseerde Nederlands-Indië. Ze vluchtte naar Nederland, maar haar trauma's reisden met haar mee. "Ze heeft de oorlog meegemaakt en dat heeft ze nooit helemaal kunnen verwerken. Ze kon niet tegen spanningen en wilde zoveel mogelijk bij me zijn", aldus Leo.
Ze was moeder van negen kinderen, waarvan een aantal ongeveer van dezelfde leeftijd als Leo. Tegen alle verwachtingen van hun omgeving in, bleven ze samen en vervulde hij een vaderlijke rol in het gezin. Ze betrokken een huis in Oud-West, waar hij nog altijd woont. "Liefde kent geen getallen. We waren verliefd en wilden bij elkaar blijven, dus besloten we te trouwen. Het was een heerlijke tijd."
Leo's zus rijdt direct na de begrafenis door naar haar broer, maar op aanraden van de arts en verplegers mag ze hem het slechte nieuws niet vertellen. "Ze zijn heel persoonlijk betrokken en verlenen eigenlijk ook geestelijke zorg", vertelt Leo over de zorgmedewerkers.
Vorige week maandag werd hij uit het ziekenhuis ontslagen, een week na de begrafenis van zijn grote liefde.
Het verlies gaat door merg en been, maar de zorg die hij van het verplegend personeel ontving, voelt nog altijd als een warme deken, beschrijft hij. "Het is zo heftig wat het personeel daar meemaakt. Al die mensen die bezwijken en naasten die afscheid moeten nemen. Ik heb daar veel respect voor."
Bert-moment
"Het raakt mij diep in mijn hart, die steun. De dag dat ik wegging, kwam Bert, een geestelijk verzorger nog even bij me langs. Hij zei: 'Soms geven we ook ongevraagd advies, jij moet echt meer rustmomenten gaan creëren.' 'Dat ga ik doen Bert', heb ik toen gezegd. Die noem ik voortaan Bert-momenten"
Leo herstelt opmerkelijk goed. Ondanks dat hij veel spierkracht verloor, loopt hij iedere dag een stukje en hoopt snel weer lange wandelingen te kunnen maken, al is het dan zonder zijn geliefde vrouw. "Gisteren kwam één van onze dochters even bij me langs. Ze lijkt zo op haar moeder, dat het net leek alsof ze hier weer even aan tafel zat. Het gemis begint langzaam door te dringen, al vrees ik dat de échte klap nog moet komen."
💬 Wil je niets missen uit Alkmaar en omgeving?
- Blijf op de hoogte via NHNieuws.nl/Alkmaar
- Reageer, discussieer en deel jouw nieuws in de Facebookgroep 'Nieuws uit Alkmaar en omgeving'
- Mail je tips naar [email protected]
Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]