Hockeyicoon Floris Jan Bovelander: "Als het er om ging, was ik altijd ietsje beter"

Ze liggen op de kast in zijn kantoor, de hockeysticks waarmee Bovelander in zijn beste tijd zo vernietigend mee kon uithalen. Hij pakt er eentje en zegt: "Dit is hem. Een mooi oud modelletje met een mooi klein haakje. Daar sloeg ik zo hard mee." Het leverde hem de bijnaam Boem boem Bovelander op. Zijn slagen zijn ooit wel eens gemeten en kwamen tot boven de honderdvijftig kilometer per uur uit. 

Bloemendaal

Floris Jan was acht jaar oud toen hij ging hockeyen. Dat werd HC Bloemendaal. Zijn vader was daar coach, zijn moeder zat in het bestuur en zijn broertje hockeyde al. "Het was wel logisch dat ik ging hockeyen", blikt Bovelander terug. Pas toen hij een jaartje of 22 was besefte hij dat hij beter was dan de anderen. "Ik denk dat ik toen de corner meer ging slaan, ook bij het Nederlands elftal, en dat ik het toen serieuzer heb opgepakt."

Bij het nemen van de strafcorner had Bovelander nooit medelijden met de tegenstanders op de doellijn. "Ik stond zelf ook altijd op de doellijn. Hoe ouder je wordt, hoe iconischer het wordt. Hij sloeg altijd zo hard. Ja, maar er waren er meer die net zo hard sloegen. Ik denk dat het komt omdat ik op de goede momenten die ballen er ook in sloeg. Maar het gaat er niet alleen om dat je hard slaat, je moet ook in de hoek slaan. Dat is het belangrijkste eigenlijk: mikken."

Goed inzicht

Bovelander kon het spelletje ook goed lezen. Hij was geen loopwonder, maar stond wel vaak op de goede plek. "Ik ben van nature misschien wel een luie speler, maar dat kun je alleen zijn als je goed inzicht hebt." Verder had hij, naar eigen zeggen, een goede lange bal en een goede pass, was hij verdedigend sterk en een echte teamspeler.    

Olympisch goud

Zijn allerlaatste wedstrijd op het hoogste niveau leverde hem zijn mooiste medaille op. Tijdens de Olympische finale in Atlanta (1996) won hij goud met Oranje. Met twee goals had Bovelander bovendien een groot aandeel in de 3-1 winst tegen Spanje.  "Die medaille staat symbool voor wat we allemaal gedaan hebben", zegt Bovelander. "Voor alle jaren bloed zweet en tranen. Maar het waren geen jaren van bloed, zweet en tranen, want het was de mooiste periode uit mijn leven. Met elkaar wisten we het beste eruit te halen."  

Kijk hier voor meer Noord-Hollandse iconen.