Ouderen boos door gedwongen verhuizing: "Ben in hongerstaking gegaan"

Met de coronaregels in het achterhoofd verzamelt een tiental bewoners van het Hilversumse verzorgingshuis Gooizicht zich in een zaaltje. De mondkapjes verbergen de lippen, maar de woorden klinken glashelder: "We worden gedwongen om te verhuizen, ze behandelen ons als vee", aldus Trudy Lensink, een van de bewoners.

"Als cliënt van Gooizicht informeren we u over onze voorgenomen renovatie en reorganisatie van deze locatie", met die woorden boven aan de brief van de directeur worden de bewoners afgelopen donderdag opgeschrikt. "We krijgen gewoon een A4'tje en daar doe je het maar mee", aldus Trudy, die vanwege een halfzijdige verlamming in Gooizicht woont. "Ik word uit mijn huis gezet, daar komt het op neer." 

Geen plek voor bewoners

In de brief wordt aan de bewoners uitgelegd dat er eigenlijk geen plek meer voor ze is. "Na de verbouwing zal hier alleen het revalidatiecentrum overblijven", vertelt Trudy. Volgens haar zoon Ronny, die met de directie in gesprek is gegaan, moet het hele proces rond de verhuizing aan de start van de zomer beginnen. "Dat in deze tijden, waarin we allemaal voorzichtig proberen te zijn. Dan juist die doelgroep die het meest kwetsbaar is op zo'n manier behandelen. Ik kan er gewoon niet bij", vertelt Ronny Lensink met tranen in zijn ogen.

De reden van verhuizing is overigens niet hetgeen dat de bewoners het meest tegen de borst stuit. Het is voornamelijk de communicatie en timing die te wensen overlaat. "Ik woon hier pas sinds 4 december. Als ze me verteld hadden: het kan zijn dat u binnenkort moet verhuizen', dan had je het tenminste geweten", vertelt mevrouw Veldt. "Ik heb twee dagen lopen huilen."

Bekijk hieronder hoe de bewoners met de gedwongen verhuizing zitten. Tekst loopt door onder video.

In de brief aan de bewoners wordt vermeld dat er nog een adviesaanvraag ligt bij de Centrale Cliëntenraad (CCR) van Amaris. Door het voorgenomen besluit van het bestuur voelt die aanvraag voor de bewoners echter als voor de bühne. "Het is allemaal al in kannen en kruiken", aldus Trudy. In de reactie aan NH Nieuws laat Amaris ook weinig ruimte over voor een eventuele wijziging van de plannen. "Voor de cliënten van de woonafdelingen betekent dit een verhuizing", aldus de verklaring. "Wij hebben alle begrip voor de emoties die dit teweeg brengt."

Verhuizen naar Laren

Als optie biedt Amaris een plek aan bij een andere zorglocatie van de organisatie, namelijk Theodotion in Laren. Al reageert de groep die zich verzameld heeft om verhaal te doen niet enthousiast op die mogelijkheid. "Ik ga niet naar Laren, ik ben een Hilversummer, ik ga hier niet weg", vertelt een van de bewoners. 

Anderen geven aan dat hun keuze voor Gooizicht vanwege naasten of andere redenen een hele bewuste is geweest. "Ik heb hier jaren vrijwilligerswerk gedaan", aldus mevrouw Veldt. "En mijn contactpersonen wonen hier nu dichtbij." Ook Trudy koos ooit bewust voor de locatie Gooizicht. "Ik heb toen twee jaar op de wachtlijst gestaan, omdat ik per se hier naartoe wilde."

De groep bewoners laat ondanks het voorgenomen besluit de moed dan ook echt niet zakken. "Ik ben zelfs in hongerstaking gegaan", vertelt Trudy tot slot. "Ik heb van donderdagmorgen tot zondagmorgen totaal niets gegeten." Uiteindelijk besloot ze te stoppen, nadat ze lichamelijke klachten kreeg. "Ik wil niet voor dit wanbeleid in mijn kist belanden." 

NH Nieuws ging in het verleden al eens eerder langs bij Trudy in Gooizicht. Toen wilde ze in gesprek met Mark Rutte over de steeds onpersoonlijker wordende zorg. Bekijk dat artikel hieronder.