Bewoners Leekerweide-woongroep Wognum brachten feestdagen in quarantaine door

In de locatie 'Wentel 5' van Leekerweide wonen jong volwassen bewoners met een verstandelijk beperking en een sociaal emotionele leeftijd tussen de nul en drie jaar oud. Bewoners die gebaat zijn bij een vast ritme, een overzichtelijke dagindeling en houvast ontlenen aan een bekend gezicht. Dat alles is de laatste maand overhoop gehaald door het coronavirus, vertelt clustermanager Camilo van Vlimmeren.

Op 22 december kreeg de locatie te maken met de eerste positief geteste bewoner. De volgende dag kwam daar nog een bewoner bij en bij de derde moesten er grotere maatregelen genomen worden. "Als we drie bewoners op hun kamer in isolatie moeten begeleiden dan is dat heel intensief. Het gaat niet alleen om lichamelijke zorg, maar ook om bijvoorbeeld samen eten en persoonlijke dagbesteding bieden."

Gezonde en besmette bewoners door elkaar

Bij drie besmettingen is besloten over te gaan tot zogenaamde cohortverpleging. Wat betekent dat de besmette cliënten niet meer afzonderlijk vanuit hun kamer begeleid en
verzorgd worden, maar dat andersom de begeleiders zich in beschermende kledij en middelen hullen zodat de cliënten zich vrij door de woning kunnen begeven en samen leven en wonen bij elkaar.

"Want met zo veel positief geteste cliënten is de kans groot dat ook anderen besmet zijn geraakt. Afzonderen heeft dan geen functie meer. Waarom hen dan het comfort van vrije beweging in de woning ontzeggen?", legt Van Vlimmeren de keuze uit.

"Met dit verstandelijk niveau is er veel fysiek contact onderling. Net als kinderen zijn ze dicht bij elkaar; ze knuffelen , houden elkaar handen vast. De kans dat iedereen besmet raakt was er, vandaar dat we er voor hebben gekozen het 'normale leven' voor de cliënten voort te zetten, maar wel alleen binnen hun woning", vertelt Van Vlimmeren.

Geen uitstapjes naar buiten en de hele dag op elkaars lip leven, eist zijn tol van de bewoners. Maar de grootste impact heeft misschien wel de beschermende kleding van de zorgmedewerkers om de bewoners heen. Kleding die er niet alleen heel imposant uitziet, maar ook gezichten en andere kenmerken waaraan je iemand herkent, vervormt of laat wegvallen. .

Mimiek valt weg

Van Vlimmeren schetst hoe dat voor de bewoners werkt: "Gesproken taal is voor veel bewoners lastig, zij moeten het echt hebben van non-verbale communicatie, lichaamshouding en mimiek. Door het gebruik van mondmaskers valt een groot deel daarvan weg en wordt ook nog eens de stem gedempt." Camilo vertelt dat veel bewoners aan de hand van stemgebruik en intonatie een inschatting maken van wie de verzorger is. "Die herkenning geeft hen een gevoel van veiligheid en dat valt nu weg."

De beschermende kleding is ruim, waardoor houding ook nog eens gecamoufleerd wordt. De
kleding en maskers zien er niet fijn uit. Behalve dat vinden cliënten het fijn om een
begeleider vast te houden of nabij te zijn. De pakken schrikken daarbij af, merkt Camilo. "Het ziet anders uit, het voelt anders, het ruikt en klinkt anders. Een cliënt noemt de begeleiders in beschermende pakken dan ook spook."

Ouders op afstand

Hoewel niet iedereen dat kan uiten, merkt Camilo dat de bewoners er last van hebben. "Als ze mij zien langslopen, hopen ze dat ik met de boodschap kom dat ze weer naar buiten mogen Zodra ik binnen ben, krijg ik de vraag: 'Mag mama weer komen? Mag ik papa weer zien? mogen we naar buiten?'"

De uitbraak startte net voor de kerstdagen en ook dat heeft zijn invloed wel gehad. "De begeleiders hebben natuurlijk gezorgd dat het de bewoners aan lekker eten en gezelligheid niets ontbreekt, maar familiebezoek hebben de meesten moeten missen. Veel ouders besloten zelf niet te komen uit voorzorg om verdere verspreiding te voorkomen.

" Een moeilijke keuze voor de ouders bemerkte Van Vlimmeren. "Je wilt in dit soort tijden dicht bij je kind of naaste zijn. We hebben zo goed als mogelijk contact met elkaar gehouden en het begrip en samenwerking met de ouders was erg fijn en goed."

Kerst op de slaapkamer

Ook voor de vaste ploeg begeleiders die de verpleging op de besmette afdeling voor haar rekening nam, zagen de dagen rond Kerst en Oud en Nieuw er anders uit dan gehoopt. Dat ging verder dan je zou denken, viel Van Vlimmeren op.

"Medewerkers hebben ook thuis hun verantwoordelijkheid genomen om besmetting te voorkomen. Als je dan hoort dat een medewerker kerst alleen op de kamer heeft doorgebracht terwijl de familie in de huiskamer beneden zat, dat is dan wel even slikken. Dat werkt ook door op het gezin van de medewerkers"

Bijna alle zeven cliënten zijn getest en bleken positief te zijn. Gelukkig zijn de klachten mild gebleven, maar of er sprake is van restverschijnselen is bij deze cliënten moeilijk te bepalen, legt Van Vlimmeren uit. Ook twee medewerkers raakten besmet met het virus.

Inmiddels vertoont nog een van de bewoners milde koortsklachten. Deze week hoopt Leekerweide de woning weer vrij te geven.En na de gemiste feestdagen laat de locatie dat niet zomaar aan zich voorbijgaan. "We willen dat groots vieren met lekker eten en gezelligheid. Het heeft een hele grote impact gehad en de inzet van cliënten, medewerkers en ondersteuners is geweldig geweest. We willen dit niet stilzwijgend voorbij laten gaan: we gaan vieren dat het voorbij is."