Een jaar vol spagaten, dat houdt je flexibel

Het gebeurt wel vaker dat toeschouwers - gevraagd en ongevraagd - foto's maken van het interview 'behind-the-scenes', maar de foto's die ik van de afgelopen acht maanden ontving, hielden niet alleen een spiegel voor - met deze gewichthefferspose - maar straalden vooral ongemak uit. 

Hoewel ongemak vaak weer de volgende stap is op om verder te groeien, je aan te passen en op die manier het toch zo aangenaam mogelijk zien te maken. In de eerste lockdown zaten we vol schrik: hoe moeten we verder? Wat kan ik allemaal niet?

In een interview over de eerste 'bezoektenten' die gemaakt werden voor een verzorgingshuis, realiseerde ik met het verdriet dat het met zich mee brengt. Onverwacht liet mijn geinterviewde een traan. Hij die de bezoektenten maakte, had zijn dochter al tijden niet kunnen zien. 

Hoewel ze er bij ieder verzorgingshuis het beste van probeerden te maken. Zoals op onderstaande foto bij verzoringshuis Betsy Perk, waar op de binnenplaats van het tehuis de Last Post werd geblazen om tijdens dodenherdeking, 75 jaar vrijheid te vieren. Tegenstrijdiger wordt het niet. Maar toch een goed opgeloste spagaat. 

Hoe brachten andere West-Friezen die thuiszaten de crisis door? Met die vraag trok ik er samen met presentator Sander Huisman van WEEFF op uit om die vraag bij omwonenden van de Omringdijk neer te leggen in de serie Omringd, in tijden van corona. Met veel gestuntel met twee auto's naar locatie, onderling afstand houden en op gepaste afstand bij voordeuren aanbellen, vloeiden daar de meest uiteenlopende gesprekken uit voort. 

En hoe goed je ook je best doet afstand te houden, is dat als je in rellen terecht komt een bar lastige opgaaf. De demonstraties van 19 juni rondom het beeld van Jan Pieterszoon Coen verliepen volgens vastgesteld stramien, tot er na afloop jongeren van buitenaf de binnenstad op stelten zette. Iedereen krioelde als mieren door elkaar. Alsof corona niet bestond en überhaupt alle regels der beschaafdheid van tafel waren. Spagaat, nog steeds.

Mondkap op, mondkap af

Ik heb ook gelachen om het ongemak dat het met zich meebrengt tijdens interviews. Mondkap op, mondkap af. Apparatuur poetsen. Ik help geïnterviewden altijd met het opspelden van hun knoopmicrofoontje, maar ook dat was dit jaar een No Go. Dan neemt zo'n handeling - onder je trui door, vastspelden - met dat priegelige ding ineens nogal wat tijd in beslag. Focus herpakken, én door!

Want nu is de laatste dag van het jaar aangebroken. Opnieuw in lockdown. Voorlopig zal ik het West-Friese nieuws vanaf de keukentafel thuis blijven brengen. Hoe lang zullen we nog in deze ingewikkelde positie blijven? Spagaat, spagaat. Daar ben ik er dit jaar wel in geoefend geraakt.