Malika deelt warme maaltijden uit tijdens de crisis: 'Er is hier geen vangnet'

Het verhaal van Malika verscheen eerder in het boek Nederland Bedankt.

Als de crisis in maart losbarst, realiseert Malika zich dat er snel hulp nodig is. "In mijn buurt zijn er veel mensen die leven van zwart werk of een klein vrijwilligersloon. Denk bijvoorbeeld aan de overblijfmoeders, oppasmoeders of taxichaffeurs die net dat beetje extra voor het gezin verdienen. Zij hebben geen of nauwelijks inkomsten en soms ook schulden. Daar is géén vangnet voor, dus ook geen vergoedingen van de overheid. Ineens zaten die mensen zonder geld en dus ook zonder eten. Ik zag kinderen met honger naar bed gaan en daar word ik strijdlustig van. In welke situatie dan ook, niemand hoort honger te hebben."

Samen met een groepje andere vrijwilligers begint ze daarom met het maken van maaltijden. 100 maaltijden krijgen ze aangeleverd door Saïd Bensellam van stichting Karam, die dagelijks vanuit Nieuw-West langskomt. 80 maaltijden maken ze zelf. Zeven dagen in de week, en dat is nodig: de mensen staan tot om de hoek om aan een warme maaltijd te komen. Iedereen is welkom, maar daardoor zijn er vaak meer mensen dan maaltijden.

Toch zorgt Malika ervoor dat er niemand naar huis gaat met lege handen. "Als de maaltijden op waren, zochten we gewoon nog iets van wat er over was. Al was het maar iets. Dan stopten we ingrediënten die we over hadden bijvoorbeeld allemaal in één pakket." Dat er maar een beperkt aantal maaltijden te vergeven zijn, dwingt Malika er soms toe om het aantal maaltijden per persoon te beperken. "Iemand die om vier maaltijden vroeg voor het hele gezin, konden we er ‘maar’ drie geven, omdat er nog zoveel mensen stonden te wachten. Dat waren beslissingen die je absoluut niet wil maken, maar we moesten wel."

De rijen zijn lang, maar zorgen ook voor verbroedering. Malika: "In eerste instantie was er nog een schaamtegevoel, maar dat verdween al gauw. Want iedereen uit de buurt stond er. Het waren momenten dat mensen voelden dat er meer mensen in hetzelfde schuitje zaten." Ook merkt Malika dat de drempel om bij hen aan te kloppen voor hulp lager is. "Omdat we zelf uit de buurt komen, maar ook omdat we niet oordelen. We staan voor iedereen klaar. Mensen vertrouwen ons."

Dat is dan ook de reden waarom buurtbewoners niet alleen voor de maaltijden kwamen, maar ook voor advies. "Sommige mensen begrepen niets van de regels of toeslagen die ze konden aanvragen. We hielpen mensen ook door ze formulieren te geven om bepaalde toeslagen aan te vragen of uit te leggen hoe dat precies werkt. Dat lijkt misschien logisch, maar er wordt vergeten dat dit voor veel mensen helemaal niet zo duidelijk is."

Positief gevoel

Wat voor positief gevoel heeft Malika overgehouden aan de hele crisis? "De hele buurt stond voor elkaar klaar. Er wordt dan misschien slecht gesproken over ‘die hangjongeren op scootertjes’, maar dat waren wél de jongens die uit zichzelf maaltijden gingen rondbrengen. Bovendien kwam de hulp, zoals donaties en eten, van alle kanten." Zelf vindt Malika het vanzelfsprekend dat ze 24/7, ondanks dat ze zelf ook drie kinderen heeft, bezig is geweest met andere mensen te helpen. "Daar denk ik niet over na. Dat dóe ik gewoon."