Rouwen om overleden Laarder kapper Moshin (41): "Man met een hart van goud"

De drempel van nog maar pas geopende kapperszaak van Moshin aan de Naarderstraat in het centrum van Laren ligt vanmiddag al vol met bloemen. Ook brandt er een kaarsje op de stoep. Als voorbijgangers nog even voor de zaak stilstaan, stopt een oudere man op de fiets met een verse bos lelies in zijn fietstas voor de deur. Hij legt de bos neer en blijft even stil staan kijken.

Het politiezegel op de deur van de kapsalon is een stille getuige van wat er zich gisteravond in de zaak heeft afgespeeld. Na wat een normale werkdag had moeten zijn, slaat aan het eind van de middag het noodlot toe. Moshin wordt onwel in zijn zaak aangetroffen door een voorbijganger die meteen de politie belt. De oorzaak blijkt een koolmonoxidevergiftiging. Als politieagenten het pand binnenkomen, begint een meldertje dat ze met zich meedragen meteen te piepen. De hulp van ambulancepersoneel komt te laat, de altijd goedlachse kapper overlijdt op weg naar het ziekenhuis aan de gevolgen van de vergiftiging. 

Kapperszaak pas net geopend

De kapperszaak van Moshin was nog maar drie maanden open. Midden in de coronacrisis durfde de geboren Irakees het aan om voor zichzelf te beginnen in zijn woonplaats Laren. De zaak was zijn droom, zijn toekomstplan. Het pandje aan de Naarderstraat werd van top tot teen verbouwd. De zaak opende begin september, maar zou de komende tijd nog verder uitgebreid worden. 

Voordat Moshin het avontuur met zijn eigen kapperzaak aandurfde, knipte hij jarenlang in een kapsalon in Weesp. Daar bouwde hij een grote schare vaste klanten op, van wie er meerderen ook bevriend met hem raakten. Boezemvriend en oud-collega Mohammed Raouji staat vandaag 'gewoon' te knippen in zijn kapsalon. Zijn telefoon staat de hele dag roodgloeiend: allemaal mensen die willen weten of het trieste nieuws echt waar is.

Veel ongeloof

Zelf kan 'Kapper Mo', zoals vele Weespers hem liefkozend noemen, het ook nog niet geloven. "Ik kreeg gisterenavond door dat er wat aan de hand was. Ik werd in paniek gebeld door een andere oud-collega. Ik ben meteen in de auto gestapt en naar Laren geracet. Je rijdt meer dan honderd, maar het voelt alsof het ritje naar Laren uren duurt. Er gaat van alles door je heen. Je hoopt dat het allemaal meevalt en dat er niks met hem aan de hand is. Maar toen ik aankwam, had ik al snel door dat het echt mis was. Iets later hoorde ik van zijn jongere broertje wat er gebeurd is. Het is echt onwerkelijk."

Mohammed kende Moshin door en door. Een paar jaar geleden stond hij voor z'n neus in Weesp voor een sollicitatie. "Hij was nog niet zo heel lang in Nederland en sprak nog slecht Nederlands. Het was een beetje een stille en rustige jongen. Ik wist ook niet zo goed wat ik van hem moest verwachten. Ik heb wel vaker kappers de revue zien passeren, sommigen waren al snel weer weg. Moshin bleek een blijvertje. En daar heb ik geen seconde spijt van gehad", vertelt hij terwijl hij een traantje wegpinkt. 

De vrolijke Moshin kroop onder de vleugels van Mohammed steeds meer uit zijn schulp. Hij werkte keihard, leerde mensen kennen, sprak steeds beter Nederlands en was enkele jaren geleden apetrots dat hij zijn Nederlandse paspoort kreeg. "In het begin had hij briefjes naast zijn spiegel hangen, met Nederlandse woorden. Om te leren", vertelt klant Bilal. "Het geeft al aan hoe hij zich hier thuisvoelde", vult Mo aan. "We zijn in al die jaren ook echt vrienden geworden. Op een gegeven moment zag ik hem zeven dagen per week. Naast dat we natuurlijk het grootste deel van de week naast elkaar in de zaak stonden, gingen we samen shoppen, uit eten, stappen of naar Ajax. We hebben echt zo veel meegemaakt. Er gingen weinig zondagen voorbij dat hij niet even belde om samen wat te gaan doen. Die herinneringen zal ik altijd koesteren." 

Meer dan goede vrienden

De twee kappers werden meer dan goede vrienden. "Ik heb hem met heel veel dingen geholpen, ook als hij het bijvoorbeeld zelf ergens moeilijk mee had. Maar andersom stond hij ook meteen voor je klaar als je hem iets vroeg. Dat typeerde hem. Hij was een man met soms een grote mond, op een goede en leuke manier, maar met een ontzettend klein hartje. Hij werkte keihard, zodat het zijn gezin aan niets ontbrak. Hij heeft een vrouw en drie jonge kinderen. Daar deed hij alles voor. Met het werk wat hij deed steunde hij ook heel lang zijn andere familie, van wie sommigen nog in Irak wonen."

Pas eind augustus, toen Moshin zijn eigen zaak al tot de nok toe had verbouwd, vertelde hij het nieuws in de kapsalon in Weesp. "Plots zei hij dat het voor het laatst was dat hij me knipte", vertelt Bilal. "Ik moest het uit hem trekken waarom het dan was. Uiteindelijk vertelde hij toch dat hij een eigen zaak had en voor zichzelf ging beginnen. Zelfs zijn trouwste klanten wisten het pas toen hij echt weg was. De reden dat hij het niet wilde vertellen was omdat hij de klanten die hij al die jaren had geknipt aan Mo gunde. Hij wilde de boel goed achterlaten. Dat zegt heel veel over hoe hij was en wie hij was. Echt een man met een hart van goud. En hij kon knippen als de beste." 

Kapper Mo vertelt dat hij het vertrek van Moshin lastig vond, maar het hem met heel zijn hart gunde. "Eerst heb ik hem nog wel proberen te overtuigen om te blijven. Natuurlijk, want het ging echt top samen. Hij was de eerste die ik de kapsalon toevertrouwde als ik bijvoorbeeld op vakantie ging. Hij zorgde dat alles goed ging. Als ik later zag hoe trots hij op zijn eigen zaak was en hoe goed hij alles voor elkaar had, dan kan ik niet anders dan ook trots op hem zijn. Hij had het toch maar even mooi voor elkaar. Achteraf denk ik: was het me maar gelukt om hem tegen te houden. Dan was dit allemaal misschien niet gebeurd. Ik heb vannacht ook heel slecht geslapen. Hij was mijn maatje, we zouden samen deze zaak runnen tot we oud zouden worden. Hij grapte heel vaak: 'Mo, ik blijf hier werken tot ik bejaard ben. En als ik dan doodga, word ik hier in de zaak begraven, hier bij de deur'. Als ik daar nu aan terugdenk, schiet ik weer vol."